Knjiga je kao nova. Bez posvete. Rasprodato. Povez: Mek Godina izdanja: 2014. Pismo: Latinica Broj strana: 137 Format: 14x20 cm Četrnaestog decembra 1999, usred popodneva, shvatio sam da će mi doček Nove godine verovatno propasti – kao i obično. Skrenuo sam nadesno, u Aveniju Feliks-For, i ušao u prvu turističku agenciju. Devojka je trenutno bila zauzeta jednim klijentom. Beše to neka brineta s bluzom iz domaće radinosti i pirsingom u levoj nozdrvi; kosu je ofarbala kanom. Tobož nehajno, počeo sam da skupljam prospekte sa štandova. – Mogu li da vam pomognem? – začuo sam posle jedno minut vremena. Ne, nije mogla da mi pomogne; niko nije mogao da mi pomogne. Sve što sam želeo bilo je da se vratim kući i da češkam jajca prelistavajući kataloge hotel-klubova; ali ona je započela razgovor, i ja sad nisam znao kako da ga izbegnem. Ovako počinje priča „Lanzarote“ vodećeg savremenog francuskog pisca Mišela Uelbeka. Poznavaocima njegovog dela neće promaći da je ova noveleta poslužila kao osnova za uspešni roman „Mogućnost ostrva“, ali i da se može čitati kao autonomno delo kontroverznog autora i kao uspešan literarni eksperiment. Ovu zbirku upotpunjuje niz izuzetnih priča i eseja na teme koje opsedaju Uelbeka – književnost, seks, smisao života i smrti, te dubina otuđenja savremenog čoveka od svoje okoline. Za one koji ga do sada nisu čitali ovo je odlična prilika za upoznavanje, a onima koji ga redovno čitaju ovo će biti prava poslastica. Mišel Uelbek Članak Razgovor Latinica Čitaj Uredi Uredi izvor Istorija Alatke S Vikipedije, slobodne enciklopedije Mišel Uelbek Lični podaci Datum rođenja 26. februar 1956. (67 god.) Mesto rođenja Sen Pjer, Reinion, Francuska Zanimanje književnik Književni rad Uticaji od Hauard Filips Lavkraft Najvažnija dela Mogućnost ostrva, Karta i teritorija, Elementarne čestice Nagrade Gonkurova nagrada, Austrijska državna nagrada za evropsku književnost Mišel Uelbek (franc. Michel Houellebecq; Sen Pjer, 26. februar 1956) francuski je pesnik, romanopisac i esejista.[1] Jedan je od najpopularnijih i najkontroverznijih francuskih pisaca današnjice, dobitnik brojnih književnih priznanja. Za roman Karta i teritorija, 2010. godine dobio je prestižnu Gonkurovu nagradu.[2] Biografija Mišel Uelbek rođen je 1956. godine kao Michel Thomas[3] u Sen Pjeru, gradu na francuskom ostrvu Reinion nadomak Madagaskara. Njegovi roditelji, otac Rene Tomas, planinski vodič, i majka Lusi Sekaldi,[4] lekar anesteziolog, su ubrzo izgubili interesovanje za njegovo odgajanje, i već ga sa pet meseci šalju kod majčinih roditelja u Alžir, gde je živeo do svoje šeste godine. Nakon toga živi u Francuskoj, kod očevih roditelja.[5] Kasnije će uzeti devojačko prezime majke svog oca, i kao Mišel Uelbek ući u istoriju francuske književnosti.[2] Završio je srednju školu u Mou, a pripremnu na Liceju Šaptal (Lycée Chaptal) u Parizu. Od 1975. godine studira na Nacionalanom institutu za agronomiju (Institut National Agronomoique Paris-Grignon). Već tada je pisao pesme, i nekoliko objavio u književnom časopisu Karamazov.[6] Diplomirao je agronimiju 1980. godine. Iste godine se i oženio, a sledeće dobio sina Etjena.[7] Brak je potrajao samo pet godina. Nakon razvoda se borio sa depresijom, čak je boravio u psihijatrijskim ustanovama.[5] Usledio je dug period bez zaposlenja. Jedno vreme je radio u francuskom parlamentu kao poslovni sekretar.[7] U književni svet ulazi 1985. pesmama objavljenim u magazinu La Nouvelle Revue. Prvu zbirku poezije Potraga za srećom je objavio 1991. Iste godine objavljuje i biografiju pisca H. F. Lavkrafta: protiv sveta, protiv života i esej Ostati živ: metoda. Da bi se izdržavao radio je kao kompjuterski programer, posao koji je inspirisao njegov prvi roman Proširenje područja borbe. Ova knjiga donela mu je širu publiku.[8] Zatim je objavio još jednu knjigu poezije Značenje borbe. Za poeziju je dobio nagrade Tristan Cara 1992. i Nagradu Flore 1996.[7] Slede romani Elementarne čestice (1998), Platforma (2001) i Mogućnost ostrva (2005). Iako je roman Elementarne čestice kritičarka Njujork Tajmsa Mišhiko Kakutani ocenila kao `duboko odbojno štivo`, doneo mu je Nagradu Novembar i Internacionalnu IMPAK Dablin nagradu i proglašen je nihilističkim klasikom.[8][2] Karta i teritorija, roman objavljen 2010. godine, osvojio je prestižnu Gonkurovu nagradu. Godine 2011. objavljena je njegova imejl prepiska s Bernar-Anrijem Levijem pod naslovom Državni neprijatelj.[2] Početkom 2015. godine objavljuje roman Pokoravanje kojim potvrđuje svoju reputaciju najkontroverznijeg svetskog autora. Pokoravanje pred čitaoce stavlja jednu od mogućih budućnosti, onu u u kojem je Francuska postala islamska država. Roman je objavljen na dan napada na parisku kancelariju satiričnog časopisa Šarli Ebdo, koji je te nedelje objavio izdanje sa karikatuom Uelbeka na naslovnoj stranici.[8] Roman Serotonin izašao je početkom 2019. godine.[9] Kritika je njegova dela često karakterisala kao vulgarna, opscena, rasistička i islamofobična, a zbog stavova koje je iznosio u njima i svojim intervjuima optuživali su ga da je rasista, ženomrzac i islamofob. Zbog antiislamskih stavova, izjavio je da je `islam najgluplja religija`, i optužbi za izazivanje rasne i verske mržnje, 2005. godine dospeo je na sud. Oslobođen je optužbi, ali nakon toga na neko vreme napustio Francusku i živeo u Irskoj, a potom u Španiji.[2] Godine 2019. odlikovan je Nacionalnim ordenom Legije časti, kao jedan od najvećih savremenih francuskih književnika.[10] Muzika i film Uelbek je objavio i tri CD-a na kojima peva svoju poeziju.[2] Američki rok pevač Igi Pop je 2009. godine obajvio album Preliminaries, inspirisan romanom Mogućnost ostrva. Holandski režiser Erik Lieshout je 2016. snimio dokumentarac Ostati živ, metoda, po istonimenom Uelbekovom eseju. U filmu se pojavljuje i Uelbek, dok Igi Pop čita esej.[11] Po romanu Mogućnost ostrva , Uelbek je 2008. režirao istoimeni film, koji je dobio loše kritike. [12] U igrano dokumentarnom filmu iz 2014. Otmica Mišela Uelbeka, francuskog reditelja Gijoma Niklua, glumi samog sebe.[13][14] Dela Romani Proširenje područja borbe (1994); Elementarne čestice (1998); Platforma (2001); Mogućnost ostrva (2005); Karta i teritorija (2010); Pokoravanje (2015); Serotonin (2019); Ostalo H. F. Lavkraft: protiv sveta, protiv života (1991), analiza života i rada H. F. Lavkrafta; Ostati živ, metoda, esej (1991); Potraga za srećom, zbirka poezije (1991); Značenje borbe, zbirka poezije (1996); Intervencije, kolekcija eseja (1998); Renesansa, zbirka poezije (1999); Lanzarote, zbirka priča (2000); Državni neprijatelj, prepiska između Mišela Uelbeka i Bernard-Anri Levija (2008); Ne mirim se, antologija poezije 1991-2013 (2014); U prisustvu Šopenhauera, esej (2017); Nagrade Nagrada Tristan Cara 1992. za Potragu za srećom. Nagrada Flore 1996. za Značenje borbe. Nagrada Novembar 1998. za Elementarne čestice. Knjiga godine časopisa Lire 1998. za Elementarne čestice. Internacionalna IMPAK Dablin nagrada 2002. za engleski prevod romana Elementarne čestice. Nagrada Internal 2005. za roman Mogućnost ostrva. Gonkurova nagrada 2010. za roman Karta i teritorija. Nagrada Nacionalne biblioteke Francuske 2015. za celokupan rad. Nagrada Osvald Špengler 2018. za celokupan rad. Nagrada La Tour Carnet 2018. za celokupan rad.[15] Austrijska državna nagrada za evropsku književnost 2019. Nacionalni orden Legije časti 2019.[10]

Rebeka Vest Mono i Manjana 2004 918 strana ; integralno izdanje Stanje : Odlično 5-, posveta!

Knjiga je potpuno nova. Izdavač Dereta.

Knjiga je potpuno nova. Izdavač Dereta Povez tvrd

Knjiga je potpuno nova.

Odlično očuvana. Sifra adp28.6

Odlično očuvane. Sifra adp29.2

Odlicna T13

Roberto Bolanjo 2666Meki povezTroje evropskih književnih kritičara, Engleskinja Liz Norton, Španac Espinosa i Francuz Peletije kreću u potragu za nestalim nemačkim piscem, svetskom zvezdom književnosti, Benom fon Arčimboldijem koji se iz javnosti povukao da bi pronašao Nemca koji robija pošto je zvanično okrivljen za serijski zločin u Santa Teresi. Serijaska ubistva ne prestaju. Čini se da između slavnog autora i serijskog ubijanja žena u pustinjskom meksičkom gradu postoji neočekivana veza.Roman 2666 je napisan pitkim jezikom koji se „ hvata“ isprve. I radnja je takva: odmah pleni i ni na trenutak ne „ pušta“ čitaoca. Kakav je rasplet ljubavnog trougla koji čine Liz Norton, Espinosa i Pelerije? Da li će neko od njih troje – – na kraju pronaći slavnog nemačkog pisca?Roberto Bolanjo je verovatno najznačajniji latinoamerički prozni autor od Gabrijela Garsije Markesa, pisac koji je zadao odlučujući udarac magijskom realizmu. Iako se u dobroj meri kreće oko književnih pitanja, njegovo ključno delo 2666 je po svojstvima melodrame, erotske i detektivske proze koje primenjuje na odnose glavnih junaka, retko uzbudljiv triler.„ Ovo je izvanredna prilika da uronite u Bolanjov složeni portret nasilja dvadesetog veka i izuzetne mogućnosti literarnog izražavanja koje je samo njemu svojstveno. “ Guardian2666 - drugi tomNižu se nove žrtve i izveštaji forenzičara. Za samo nekoliko godina ubijeno je preko dve stotine žena. Sve to je povod da u meksičku pustinjsku metropolu počnu da dolaze vrhunski američki detektivi, bivši kadrovi FBI-ja, novinari iz svih krajeva sveta, feministkinje i proročice, ali i „ nestali“ kandidat za Nobelovu nagradu, nemački pisac Beno fon Arčimboldi.Drugi deo romana 2666 razrešava veze između Arčimboldija i zvanično optuženog za serijsko ubijanje žena u Meksiku, Klausa Hasa. Da li je Has, na kraju, ubio većinu žena koje su stradale ili nestale u Santa Teresi, samo deo njih ili nijednu? Ko je, iz galerije likova koji defiluju ovom prozom kao osumnjičeni za stradanje pojedinih žena, pravično optužen?Uzbudljiv način na koji je Roberto Bolanjo u ovom mudrom i zabavnom romanu odgovorio na pomenuta i mnoga druga pitanja, stavio je 2666 i posle autorove smrti na vrhove svetskih top-lista. Malo je knjiga koje su izazvale tako jednodušno oduševljenje i svetske publike i književne kritike.„ Roman 2666 je životno i književno zaveštanje ovog čileanskog velikana književnosti. Anarhično, lirsko i izuzetno ambiciozno. “ Metro„ Za poslednje delo Roberta Boljanja nije dovoljno reći da je remekdelo, potrebno je pronaći nov superlative. Svih pet delova priče su izvanredni, ali poslednji u kojem se sreću sve naratorske niti je kolosalan. “ Observer2/10

Karin Fossum Tko se vuka bojiNakladnik: Edicije BožičevićPrijevod: Anja Majnarić09/2017.267 str. , meki uvez s klapnamaRoman `Tko se vuka boji`, prvi put objavljen 1997. godine, dio je poznatog serijala o inspektoru Konradu Sejeru i njegovom pomoćniku Jacobu Skarreu. Roman prati istragu dva nepovezana zločina – pljačke banke s otmicom i ubojstva starice koja je živjela sama u kolibi u šumi. Uz već poznate protagoniste, inspektora Sejera i policajca Skarrea, u `Tko se vuka boji` čitatelj će naći i nevjerojatni trojac oko kojeg se cijela radnja vrti – debeloga dječaka Kannicka, shizofreničnog mladića Errkija i nesretnog pljačkaša Morgana.Kao i inače, Karin Fossum ne piše tipičan kriminalistički roman. Tema djela prije svega je otuđenje i niz društvenih patologija koje se polako otkrivaju u naizgled idiličnom tkivu norveške provincije i predgrađa. Tema alijenacije i odbacivanja pojedinca iz društva prepliće se sa `slučajnošću zločina`, odnosno idejom da se zločin može dogoditi bilo kad i bilo kome. Naslov upućuje na staru norvešku izreku, „ tko se vuka boji, neka ne ide u šumu“ , poigravajući se s uobičajenim aktantskim figurama i izmjenjujući ih kroz tijek romana.Iz pera Karin Fossum izašlo je još jedno kriminalističko djelo, koje će čitateljima biti zanimljivo i zbog novog obrata u životu Konrada Sejera i razrade odnosa između strogog šefa i mladog policajca, kao i zbog nevjerojatno vještih opisa psihoze jednog od likova.Karin Fossum (Sandefjord, Norveška, 1954. ) jedna je od najcjenjenijih svjetskih autorica krimića. S dvadeset godina objavila je zbirku poezije `Kanske i morgen`, za koju je iste godine dobila nagradu Tarjei Vesaas za debitante. Neko je vrijeme radila u bolnicama, lječilištima i centrima za odvikavanje od droge. Nakon toga seli u okolicu Osla i započinje vrlo uspješnu književnu karijeru, obilježenu serijalom o inspektoru Konradu Sejeru, koji joj je priskrbio epitet „ norveške kraljice krimića“ .Njezina djela prevedena su na tridesetak jezika, a za knjige iz serije o karizmatičnom inspektoru Sejeru i njegovom pomoćniku Skarreu nagrađena je nizom književnih nagrada u Norveškoj, a i izvan nje, iz kojih se mogu izdvojiti Brageprisen (2000. za roman “ Elskede Poona” ), jedna od najprestižnijih norveških nagrada za beletristiku, Rivertonprisen (1996. za roman “ Ne osvrći se” ), nagrada za najbolji norveški krimić, gdje se našla u društvu Joa Nesbø a, Frodea Gryttena, i Kjella Ole Dahla, Glassnø kkelen nagrada za najbolji skandinavski krimić (za “ Ne osvrći se” ) te nagrade Silver Dagger za “ Elskede Poona” i Los Angeles Times Award za istu knjigu. Zasad je ekranizirano šest romana o inspektoru Sejeru.6/10

Nolit, 1966. Originalno, prvo izdanje kultne knjige Bore Ćosića, prve u čuvenom porodičnom ciklusu. Ovo izdanje nikada posle nije preštampano, budući da je pisac u kasnijim izdanjima neke priče izbacivao, a druge dodavao. Retko sa omotom. Ivice omota blago iskrzane, unutrašnjost odlična. Bora Ćosić, rođen 1932. u Zagrebu, 1937. sa porodicom preseljen u Beograd. Tu je završio srednju školu u Prvoj muškoj gimnaziji, studirao na odseku filozofije Beogradskog univerziteta. U mladosti je prevodio ruske futurističke pesnike, uređivao je list `Mlada kultura` 1952, reviju `Danas` 1961-1963,[1] časopis `Rok` 1969-1970. Radio je kao dramaturg i umetnički savetnik u filmskim preduzećima `Slavija`, 1958-1959, i `Avala`, 1962-1963. Sarađivao je na dokumentarnim filmovima, pisao dijalog za igrane filmove. Tokom boravka po Evropi, pored celovitih knjiga objavio je više stotina tekstova po novinama i časopisima Nemačke, Austrije, Švajcarske, Italije, Holandije, Mađarske, Rumunije, Rusije, Poljske, Albanije. Učestvovao je na više od dve stotine čitanja u nekoliko evropskih zemalja. Dao više od stotinu intervjua za različita glasila, štampu, radio i televiziju. Učestvovao na književnim konferencijama, festivalima, simpozijumima, međunarodnim sastancima i kongresima.[3] Književno stvaralaštvoУреди Karijeru pisca započinje romanom Kuća lopova iz 1956. godine te zatim objavljuje knjige eseja Vidljivi i nevidljivi čovek, 1962, Sodoma i Gomora, 1963. godine. Autor je kultnog romana novije srpske proze, Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji, 1969, smestenom u ratnom i posleratnom Beogradu. Ćosić je istovremeno naslednik srednjeevropske prozne tradicije intelektualnog esejizma, kao i jedan od poslednjih intelektualaca koji se emocionalno iskreno identifikovao sa jugoslovenskom himerom, s mešavinom elegičnosti i mučnog preispitivanja nakon njenog raspada. Po tom romanu je snimljen i istoimeni film. Raspad Jugoslavije odveo je pisca u dobrovoljno izgnanstvo (najčešće boravi u Rovinju i Berlinu, dok objavljuje u Hrvatskoj).[4] Taj deo njegovog stvaralaštva je obeležen uglavnom esejističkim delima, među kojima se ističu Dnevnik apatrida, 1993, (opet jedno poigravanje s fiktivnim identitetom preko kojeg Ćosić iznosi stavove o savremenoj drustvenopolitičkoj stvarnosti), Dobra vladavina, 1995, te Carinska deklaracija, 2000, poluautobiografski tekst natopljen promišljanjima o propalim južnobalkanskim ogledima i autorovim pomešanim osećanjima prema toj tvorevini. Napisao je oko 50 knjiga, izdatih u Srbiji, Hrvatskoj i Nemačkoj.[5] NagradeУреди 1969: NIN-ova nagrada, za roman Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji.[2] 2002: Nagrada za Evropsko razumevanje, za autobiografski esej Carinska deklaracija.[6] 2008: Nagrada Albatros Zadužbine Gintera Grasa.[7] 2001: Nagrada Stefana Heyma.[8] DelaУреди Nepotpun popis dela: Kuća lopova, 1956. Vidljivi i nevidljivi čovek, 1962. Sodoma i Gomora, 1963. Priče o zanatima, 1966. Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji, 1969. Tutori, 1978. Poslovi/sumnje/snovi Miroslava Krleže, 1983. Doktor Krleža, 1988. Rasulo, 1991. Dnevnik apatrida, 1993. Dobra vladavina (i psihopatalogija njenog svakodnevlja), 1995. Carinska deklaracija, 2000. Pogled maloumnog, 2001. Tkanje, 2001. Nulta zemlja, 2002. Irenina soba, (poezija), 2002. Izgnanici, 2005. Consul u Beogradu, 2007. Put na Aljasku, 2008. Zapadno od raja, 2009. Kratko detinjstvo u Agramu, 2011. Doručak kod Majestica, 2011.

540 strana Laguna pisac knjiga ČEŠLJUGAR I Tajna istorija

Dobro očuvano! Autor - osoba Micić, Ljubomir, 1895-1971 = Micić, Ljubomir, 1895-1971 Naslov Barbarogenije decivilizator : roman / Ljubomir Micić ; s francuskog prevela Radmila Jovanović ; pogovor Vida Golubović Vrsta građe roman Jezik srpski Godina 1993 Izdavanje i proizvodnja Beograd : `Filip Višnjić`, 1993 (Beograd : `Filip Višnjić`) Fizički opis 171 str. ; 20 cm Drugi autori - osoba Jovanović, Radmila = Jovanović, Radmila Golubović, Vida = Golubović, Vida Zbirka ǂBiblioteka ǂAlbatros (broš.) Napomene Prevod dela: Barbarogénie le décivilisateur / L. Mitsitch Tiraž 2.000 Pogovor: str. 160-171 Beleška o autoru na spoljnoj str. zadnjeg kor. lista. „Barbarogenije Decivilizator` predstavlja značajno delo srpske avangardne književnosti i donekle programski roman osnivača pokreta zenitizam Ljubomira Micića. Kroz delom parodičnu sliku balkanskog „natčoveka` u međuratnim političkim previranjima koje sve očiglednije vode novom ratu, autor preispituje savremenu evropsku civilizaciju, kao i civilizaciju uopšte. U dramatizaciji naglasak je stavljen na izrazito „igrive` potencijale literarnog izvornika, kao i aktualnost njegovih kulturološki i misaono relevantnih uvida za savremeni istorijski trenutak. Svojim romanom Barbarogenije decivilizator ukazuje na različite vrednosti u Evropi koji međusobno vode borbu. U romanu se prekoreva Evropa zbog duha kapitalizma koji sve hoće da materijalizuje i pretvori u zlato, a osnovne vrednosti i potrebe čoveka gura u drugi plan. Micić nudi rešenje Evropi: DECIVILIZUJTE SE... Ljubomir Micić (Sošice kod Jastrebarskog , Austro-Ugarska, 16. novembar 1895 – Kačarevo kod Pančeva, 14. jun 1971), bio je pjesnik, literat, književni kritičar, glumac i jedan od osnivača avangardnog pokreta zenitizam i pokretač časopisa Zenit. Ono po čemu je Ljubomir Micić, ostao trajno upamćen vezano je za pokretanje i uređivanje časopisa Zenit, internacionalne revije za umjetnost i kulturu, koja je izlazila od februara 1921. do aprila 1924. u Zagrebu, potom od 1924. do decembra 1926. u Beogradu. Pored časopisa Micić je pokrenuo i Biblioteku Zenit (1921), osnovao je Galeriju djela domaćih i inozemnih modernih i avangardnih umjetnika (1922), priredio je Međunarodnu izložbu nove umjetnosti (1924), sudjelovao u ogranku jugoslavenskog zenitizma na izložbi Revolucionarne umjetnosti Zapada u Moskvi (1926) Micić se toliko zanio svojim Zenitizmom, za koji je organizirao predavanja, demonstracije, da ga je to koštalo otpuštanja iz državne službe. Kad je zatražio u Zagrebu da mu se odobri studijski boravak u inozemstvu, dobio je umjesto toga premještaj u Mitrovicu, a kad je to odbio, otpušten je iz Kraljevske Muške učiteljske škole u Zagrebu 25. juna 1922. Zenit je bio internacionalni umjetnički časopis, sa brojnim suradnicima iz inozemstva, posebno dobre odnose je imao sa talijanskim futuristima, prije svega sa njihovim osnivačem Filippom Tommasom Marinettiem, poput futurista i Micić je bio oduševljeni pristalica tehničkih i tehnoloških novina. Zenit je bio blizak i sa ruskim konstruktivistima, Micićev je objavio 1923 monografiju o kiparu Aleksandru Arhipenku: Arhipenko – Nova plastika. Nakon raskida sa ekspresionistima, Micić po ugledu na |dadaiste gradi svoju novu poetiku koju osmišljava kao novi umjetnički pravac - zenitizam. Centralna misao vodilja zenitizma bila je da umjesto dekadentnog zapada i njegovih umornih intelektualaca, - dolazi vrijeme Barbarogenija sa Balkana, koji će iako neuki i sirovi, svojom svježinom i neiskvarenim duhom udahnuti novi polet Evropi. Okretanje podsvjesnom, spontanom i veliko oduševljenje primitivnim kulturama - bilo je jako en vogue po cijeloj Evropi nakon Prvog svjetskog rata, koje je nastalo kao posljedica više faktora; tad su te kulture prvi put izložene evropskoj javnosti, a postojalo je jedno opće razočaranje u postulate dotadašnje kulture. Nakon trajne zabrane časopisa Zenit 1926, zbog propagiranja komunističkih ideja (tekst dr. M. Rasinova: „Zenitizam kroz prizmu marksizma“) Micić preko Sušaka i Rijeke bježi sa ženom Anuškom u Pariz. U Parizu se zajedno s bratom i bliskim suradnikom Brankom Poljanskim okreće likovnoj umjetnosti (želio je otvoriti galeriju), bio je urednik i zastupnik Tank, revue internationale active (1927–1928). internacionalnog izdanja slovenskog avangardnog časopisa Tank (Avgust Černigoj, Srečko Kosovel). No Micić je i u Parizu pisao i to na francuskom jeziku; autobiografske romane s filozofskim i historijskim refleksijama i djela u kojima u romanesknom obliku i nadalje razvijao svoje zenitističke ideje i lik Barbarogenija, glavnog nositelja tih ideja: Hardi! A la Barbarie. Paroles zénitistes d’un barbare européen (1928); roman je ilustrirao njegov brat B. Ve Poljanski, zatim Zéniton, L’Amant de Fata Morgana (1930), Les Chevaliers de Montparnasse (1932), Etre ou ne pas être i Après Saraïevo – Expédition punitive (1933), Rien sans Amour (1935) i Barbarogénie le Décivilisateur (1938). Nakon desetak godina provedenih u Parizu u kojem mu je umro brat, Micić se vratio u Jugoslaviju 1936. u Beograd. Radio je u književno-političkom časopisu „Srbijanstvo” u kojem je bio urednik i direktor. U tom časopisu je 25. maja 1940. – objavio Manifest srbijanstva, u toj fazi Micić je svog Barbarogenija približio Srbiji i ćirilici – za koju se opsesivno vezao. Za vrijeme Drugog svjetskog rata, a i nakon rata nije sudjelovao u književnom i umjetničkom životu, tako da je potpuno zaboravljen. Nakon rata živio je skromno i povučeno i kontaktirao s vrlo uskim krugom ljudi u zemlji, ali je zato vodio živu korespondenciju s inozemstvom. 1962. objavljena mu je pjesma Requiem pour Anouchka - Gloire à Paris, u antologiji Odes à Paris (éd. de la Revue moderne, Pariz, str. 146-147). Umro je u staračkom domu u Kačarevu pored Pančeva 14. juna 1971. od upale pluća. Interes za Micića i njegov časopis Zenit obnovljen je 1960-ih i kretao se uzlaznom linijom, kako je rastao interes za evropsku avangardu dvadesetih godina. Micićev literarni rad na sadržajnoj razini nije donio neke velike pomake, ali je kao forma doista bio avangardan, on je pjesništvo približio likovnoj umjetnosti, plakatu i dizajnu. avangarda, časopis zenit, branko ve poljanski, vizuelna poezija, dadaizam... KC (N)

OSTACI DANA Kazuo Išiguro DOBITNIK BUKEROVE NAGRADE Dereta Beograd, 2009. godine, 257 strana, tvrd povez, prošiveno. Knjiga je nova. Suptilno remek-delo tihog očaja. Kroz sudbinu čoveka koji u ostacima dana melanholično govori o tragici života, neostvarenoj ljubavi, dužnosti, dostojanstvu i odanosti, Kazuo Išiguro nam finom ironijom i specifičnim britanskim humorom oslikava čitav jedan svet u nestajanju. U leto 1956. gospodin Stivens, vremešni batler iz Darlington hola, kreće na put koji će kod njega izazvati niz sećanja na minula vremena. Danas već klasik, roman OSTACI DANA, bogat je predivnim i dirljivim uspomenama na dane pre Velikog rata, izgubljene želje i izgubljenu ljubav. Po ovom Bukerom nagrađenom romanu (1989) snimljen je istoimeni film, koji je savršeno dočarao magiju i muziku Išigurovog stila. Opis sa interneta. # 71

STO OD LIMUNOVOG DRVETA Džulijan Barns AKCIJA RASPRODAJA POPUST Geopoetika Beograd, 2006. godine, 212 strana. Knjiga je nova. Knjiga pripovedaka britanskog pisca Džulijana Barnsa čitaocu nudi jedanaest priča o životnim završecima. Šarajući kroz vreme i prostor, od Rusije i Švedske XIX veka, preko Francuske ranog XX veka do savremene Britanije, Barns nam na sebi svojstven način duhovitog i veštog pripovedača govori o lepoti življenja koja nije uslovljena životnim dobom, o tome da je starost vidljiva samo spolja, govori nam o svođenju računa i poslednjim željama, o mladosti i sećanjima. Smenjivanjem narativnih postupaka i uz pomoć lepeze likova, pisac pokušava da nas uveri kako su strasti i čežnje snažniji i dublji što je čovek svesniji činjenice da se njegovo vreme bliži kraju. I nepogrešivo uspeva u tome. „On priča očaravajuće vešto, njegov smiren, intrigantan glas mami nas da zagazimo u minska polja emocionalnih razotkrivanja.` Dejli telegraf # 71

The Plays, the Poems, the Stories and the Essays including De Profundis Izdavač: Wordsworth Editions, Ware Povez: tvrd Broj strana: 1098 Format: 16 x 24 cm Sadržaj priložen na slikama. Spolja kao na slikama, unutra čista i odlično očuvana. Wilde`s works are suffused with his aestheticism, brilliant craftsmanship, legendary wit and, ultimately, his tragic muse. He wrote tender fairy stories for children employing all his grace, artistry and wit, of which the best-known is The Happy Prince. Counterpoints to this were his novel The Picture of Dorian Gray, which shocked and outraged many readers of his day, and his stories for adults which exhibited his fascination with the relations between serene art and decadent life. Wilde took London by storm with his plays, particularly his masterpiece The Importance of Being Earnest. His essays - in particular De Profundis- and his Ballad of Reading Gaol, both written after his release from prison, strikingly break the bounds of his usual expressive range. His other essays and poems are all included in this comprehensive collection of the works of one of the most exciting writers of the late nineteenth century. (K-151)

Jubilarno izdanje! Tvrd povez, latinica, srpski jezik, knjige sadrže ukupno preko 3500.strana,format 13*20,5 cm. Knjige koje komplet sadrži su: Vreme smrti 1 Vreme smrti 2 Vreme smrti 3 Deobe 1 Deobe 2 Deobe 3 Daleko je sunce Koreni Bajka Izdavač - Otokar Keršivani, Rijeka, 1977. Komplet je u besprekornom stanju!

U nevjerojatnom romanu Privedite tijela, Bookerovom nagradom nagrađenom nastavku također Bookerom ovjenčanog bestselera Wolf Hall, Hilary Mantel istražuje jednu od najmračnijih i najstrahotnijih epizoda engleske povijesti – pad Anne Boleyn. Kao i njegov prethodnik, Privedite tijela kompleksna je, historiografski čvrsto utemeljena kostimirana freska koja govori; politički radikalan te umjetnički virtuozan pogled u tudorsku Englesku što baca svoje tamno svjetlo i na suvremeni svijet. Djelo jedne od najboljih britanskih spisateljica na vrhuncu snage, naslov koji se ne ispušta iz ruku. Godine 1535. kovačev sin Thomas Cromwell već je daleko odmakao od svoga skromnog podrijetla. Kao prvome ministru Henryja VIII., sreća mu se smiješila usporedno s usponom Anne Boleyn, druge Henryjeve supruge zbog koje je kralj razvrgnuo veze s Rimom i stvorio vlastitu crkvu. No kraljevi su potezi Englesku stjerali u pogibeljnu izolaciju, a Anne nije održala obećanje – nije rodila sina koji će nastaviti tudorsku lozu. Kad Henry posjeti Wolf Hall, Cromwell promatra kako se kralj zaljubljuje u tihu, neupadljivu Jane Seymour. Ministru je jasno što je na kocki; ne samo kraljev užitak, već sigurnost i prosperitet čitave Engleske. Probijajući se kroz zakučastu seksualnu politiku dvora, naklapanja visokog plemstva i slugu te okrutne igre moći, Cromwell mora sklopiti `sporazum` kojim će ugoditi Henryju i, istovremeno, osigurati svoju karijeru. Ni ministar ni kralj, međutim, neće ostati čistih ruku nakon krvavog spektakla posljednjih dana kraljice Anne…

VOX POPULI - poslovice i izreke naroda sveta ODABRAO I PRIREDIO STOJAN RISTIĆ Beograd:Mono:Manana press,2002 FORMAT: B6 POVEZ: TVRD POVEZ BROJ STRANA: 314 P4

ksč58)BESPLATNA DOSTAVA KAO PREPORUČENA TISKOVINA ILI PAKET, UNUTAR SRBIJE.DNEVNIK NOVI SAD 1982, OMOTI SU POMALO PONEGDE OŠTEĆENI, SVE OSTALO JE U REDU.

MIHAILO LALIĆ , Sabrana dela / komplet I-XI tvrd povez sa zlatotiskom, prelepo izdanje, za kolekcionare Nolit Beograd,Pobjeda Titograd, 1982. veoma dobro očuvane knjige 1 Svadba 2 Zlo proljeće 3 Raskid 4 Lelejska gora 5 Hajka 6 Pramen tame 7 Ratna sreća 8 Posljednje brdo 9 Zatočnici 10 Prvi snijeg 11 Dokle gora zazeleni

Nečitano, praktično novo. Nema posvete. Beograd bez tajni - Zoran Rapajić Godina izdanja: 2017 Povez: Mek Detaljni planovi grada, registar ulica. U uvodnom delu, dvojezičnom (srpski i engleski) dati su svi osnovni podaci o Beogradu (geogr. položaj, klima, stanovništvo, administrativna karta, grb, slava…), pa spisak važnih telefona svih gradskih službi, ustanova, taxi službi, restorana, noćnih, disco, džez klubova, kazina, ambasada. Grafički su prikazane sve linije gradskog, prigradskog prevoza i Beovoza.Sva beogradska naselja obrađena su detaljno (sve zgrade, brojevi, važne ustanove). Detaljno su ucrtana i sva gradska naselja i gradske opštine (Obrenovac, Ovča, Borča, Kotež, Zemun polje, Naseje Stepa Stepanovć, Surčin, Ledine, Batajnica, Kaluđerica, Leštane, Rušanj, Sremčica, Boleč, Barajevo, Grocka, Sopot…Unešene su sve jednosmerne ulice. Centar grada obrađen je na poseban način. Na raskrsnicama su naznačeni brojevi koji su orijentisani u pravcu prostiranja ulice.

Nečitano, praktično novo. Nema posvete. A Book About Belgrade - Goran Vesić Godina izdanja: 2020 Broj strana: 300 Povez: Tvrd Knjiga o Beogradu Gorana VesićaPrvi srpski zapis o slavnom Beogradu ispisao je 1432. godine Konstanin Filozof u slavu despota Stefana Lazarevića, viteza evropskog Reda Zmaja, obnovitelj zapustelog i razorenog Beograda za novu prestonicu kojom se Srbija sasvim primakla Evropi.Posle Konstantina Filozofa novih sačuvanih zapisa o Beogradu bilo je u 16. i 17. veku, ređe, a naročito u 18, 19. i 20. veku.Knjiga o Beogradu će od početka svog knjižnog života imati posebnu pažnju ukupne intelektualne javnosti. Po sadržaju, po obimu, po slikama slikara Nebojše Đuranovića, a naročito po autoru Goranu Vesiću, koji nikome mnogo šta ne može da prećuti, pa ni sebi.Pošto je većina zapisa ove knjige u sažetijem vidu objavljivana svakog petka u Politici, na njenim „Beogradskim stranama“, onda će se često, po novinskoj nomenklaturi, nazivati knjigom Vesićevih kolumni o Beogradu.U sadašnjem književnom obliku ove zapise je najtačnije označavati, po autorovim namerama i složenom postupku, književno-istorijskim esejima o Beogradu.Ovi eseji uglavnom sadrže birani pregled istorije Beograda, neodvojiv od srpske istorije i pregled istorije srpske kulture, pisane najčešće sa današnje tačke gledišta u autorovoj vizuri, sa istorijskim kopčama i savremenim komentarima, vesićevskim, naravno.Dakle, eseji jesu istorija, ali su dati nedovojivi od današnjih prilika i pojava. Tako su čak i polemička živa istorija.Oni su eseji o gradu u kome živimo, ali o onima koji su pre nas živeli, pa nam se životi prožimaju. Kao da se srećemo, prepoznajemo i pozdravljamo.I sa tim osećajima teba pročitavati i prolistavati ovu knjigu kojoj je Goran Vesić, kao pisac, i istoričar i hroničar svoga doba.Kao istoričar sasvim je veran i poznatim i manje poznatim izvorima. Kao hroničar, ništa mu ne promiče i zasniva se na svojim činjenicama. Međutim, on je sklon polemici. To mu je u karakteru. Zato će, u našem ostrašćenom vremenu, ova knjiga izazvati i razna sporenja, pa i činjenica i istorije.Ova Vesićeva knjiga spada u red srodnih knjiga o Beogradu koje su ispisali Branislav Nušić, Kosta Hristić, Milan Stojimirović Jovanović, Slobodan Jovanović, Aleksandar Deroko, Stanislav Krakov, Predrag Milojević, Kosta Dimitrijević, Bogdan Tirnanić i drugi.– Milan Vitezović

Potpuno novo, nečitano, kao iz knjižare. Mozgoskop: koja hemisfera vam je dominantnija? - crvena, 17-97 godina - Više Autora Godina izdanja: 2020 1 kutija (202 kartice, 200 sa pitanjima i odgovorima i 2 sa uputstom)Mozgoskop je nova, jedinstvena, edukativna društvena igra čiji je cilj, kako joj i ime kaže, da na zabavan i dinamičan način aktivira levu i / ili desnu hemisferu mozga. Set sadrži 100 kartica, u obliku mozga, sa zanimljivim pitanjima i odgovorima iz oblasti kojima „upravlja“ leva hemisfera i 100 pitanja sa odgovorima iz oblasti za koje je „zadužena“ desna hemisfera. Tu su i dve kartice sa objašnjenjem i uputstvom za upotrebu. Namenjena je osobama starijim od 17 godina.Set iz oblasti desne hemisfere mozga obuhvata pitanja iz književnosti, muzike, umetnosti, filma, pozorišta i kulture. Drugi set pitanja se odnosi na levu hemisferu i obuhva tatehnologiju, istoriju, geografiju, matematiku, nauku, politiku i biologiju.Čovekov mozak se sastoji od leve i desne hemisfere, koje su međusobno povezane, zavise jedna od druge. Međutim, jedna je uglavnom dominantnija i upravo to nas predodređuje da imamo sklonosti ka određenim oblastima. Osobe čija je leva hemisfera mozga jača su analitični, racionalni, logični i vertikalni mislioci, dok su ljudi čija je desna hemisfera mozga dominantnija kreativniji, maštovitiji, intuitivniji i lateralni mislioci.Mozgoskop je tu da nam pomogne da otkrijemo koja strana mozga nam je snažnija, ali da „razdrma“ ovu drugu, jer kako smo rekli, jedna bez druge ne mogu. Zato se igrajte naizmenično jednostavnim karticama iz svakog seta u društvu ili sami i otkrijte koje oblasti su vam dominantnije.Igrajte se setom kartica koji vam se više dopada, ali ako pogrešno odgovorite na pitanje, pređite na drugi set sve dok ne odgovorite tačno na pitanje iz njega, a potom se vratite na svoj favorizovani set kartica. Na kraju prebrojte kartice iz jednog i drugog seta na koje ste odgovorili tačno i kojih budete imali više ta hemisfera vam je dominantnija. Ukoliko igrate u društvu, možete sami smisliti način bodovanja i nagradu za pobednika i tako spojiti lepo i korisno – dobro se zabaviti a pritom proveriti svoje znanje i naučiti nešto novo. Zbog praktičnog pakovanja možete ga koristiti tokom putovanja, izleta, u trenutku predaha od poslovnih obaveza…Uz Mozgoskop vidici se šire, znanja produbljuju, a slobodno vreme postaje ispunjenije.

Kao novo. Bez posvete. Pozitivno razmišljanje - Vera Pajfer Godina izdanja: 2020 Broj strana: 288 Povez: Mek Izvinite, da li već duže vreme imate nekih problema s vidom? Nemate takvih problema. Razumem. Pošto je tako, da li biste ponovo mogli da pročitate ovaj naslov? U redu, sada ću vas zamoliti da ipak preskočite ovaj predgovor i pređete na sledeće poglavlje. Hvala vam. Zaista, ne mogu da poverujem da ste toliko uporni i da još uvek čitate ove redove, iako sam vas zamolila da to nikako ne radite! U trenutku, kada sam tek počela pisanje ove knjige, jedna moja veoma dobra prijateljica upitala me je dokle sam stigla s pisanjem, a ja sam joj odgovorila kako sam tek započela rad na predgovoru...