Prvo komercijalno izdanje čuvene knjige konceptualne umetnosti Joko Ono, objavljeno šest godina nakon prvog izdanja objavljenog u ograničenom tiražu, od kog se razlikuje po uvodnim ilustracijama Džona Lenona. Izuzetno retko u ponudi! Veoma dobro očuvano, korice blago potamnele od vremena, unutra odlično, bez pisanja, podvlačenja, pečata. 1st trade edition having been preceded 6 years before with a limited edition, square 24mo, unpaginated, introductory drawings by John Lennon; Title: Grapefruit Publisher: Peter Owen, London Publication Date: 1970 Binding: Hardcover Book Condition: Very Good+ Dust Jacket Condition: Very Good Edition: 1st Edition First Edition/First Printing. First trade edition. Grapefruit is an artist`s book written by Yoko Ono, originally published in 1964. It has become famous as an early example of conceptual art, containing a series of `event scores` that replace the physical work of art – the traditional stock-in-trade of artists – with instructions that an individual may, or may not, wish to enact. Grapefruit is one of the monuments of conceptual art of the early 1960s. She has a lyrical, poetic dimension that sets her apart from the other conceptual artists. Her approach to art was only made acceptable when [people] like Kosuth and Weiner came in and did virtually the same thing as Yoko, but made them respectable and collectible. — David Bourdon [de] Origins of the event score Event scores were developed by a number of artists attending John Cage`s experimental music composition classes at the New School for Social Research in New York. Whilst Ono did not attend these informal lessons, her husband at the time, Ichiyanagi Toshi (an experimental musician), did and Toshi and Ono became regulars of Cage`s circle of friends by 1959. Other members of this group included David Tudor, Morton Feldman, Richard Maxfield and Merce Cunningham. Invention of the event score is usually credited to George Brecht, but La Monte Young and Yoko Ono are also cited as amongst the first to experiment with the form. Both Cage and Brecht were deeply influenced by `Oriental thinking`, and Ono found that her Buddhist-inspired work was, almost accidentally, fêted by the emerging New York counterculture as avant-garde. Event Scores, involve simple actions, ideas, and objects from everyday life recontexualized as performance. Event Scores are texts that can be seen as proposal pieces or instructions for actions. The idea of the score suggests musicality. Like a musical score, Event Scores can be realized by artists other than the original creator and are open to variation and interpretation. Origins of the book Often considered a Fluxus artwork, in fact the work was originally published by Ono`s own imprint, Wunternaum Press, in Tokyo in an edition of 500. After leaving New York in 1962 – where she had exhibited at Maciunas` AG Gallery, amongst others – her then-husband Anthony Cox suggested she collect her scores together. George Maciunas, the central personality in Fluxus, had apparently been trying to reach her in Tokyo with the aim of printing a similar book in New York, as part of his series of Fluxkits (see Water Yam), but his letters had not reached her; she sent some of the scores and a prepublication advertisement to be published in his Fluxus newspaper in February 1964 when contact was finally established. First edition The name Grapefruit was chosen as title because Ono believed the grapefruit to be a hybrid of an orange and a lemon, and thus a reflection of herself as `a spiritual hybrid`. It also seems likely that it is a playful allusion to Brecht`s Water Yam, itself a pun on Brecht and Watt`s Yam Festival, which, culminating in a series of events and performances in May 1963, had been derived from `May` backwards. The first edition that was published in 1964 in Japan by Wunternaum Press created by Yoko Ono, contains over 150 `instruction works`; virtually all are in English, with about a third translated into Japanese. They are divided into five sections; Music, Painting, Event, Poetry and Object. The instructions are preceded by dedications to figures including John Cage, La Monte Young, Nam June Paik, Isamu Noguchi and Peggy Guggenheim, and also includes documentation relating to Ono`s recent exhibitions and performances. The work was originally sold for $3.00 before publication, $6.00 after. Subsequent editions The second edition was published in 1970 by Simon & Schuster in New York, Peter Owen Ltd in London, and Bärmeier & Nikel in Frankfurt. As well as an introduction by John Lennon (`Hi! My name is John Lennon. I`d like you to meet Yoko Ono ...` In the 2000 reissue of Lennon`s 1964 book, In His Own Write, Ono wrote a similar introduction), the work contained 80 more instruction pieces, and included two more sections, Film and Dance. The book ends with a collection of Ono`s writings including To The Wesleyan People, 1966. There were also paperback versions printed by Sphere and Touchstone around the same time, and a reprint by Simon & Schuster in 2000. The sphere edition has a particularly memorable sleeve, conflating the title with Yoko Ono`s film Bottoms, (or no. 4), a film composed exclusively of naked bottoms, made in 1966. 1970 Bärmeier & Nikel. Frankfurt am Main, Germany Peter Owen. London, UK Simon & Schuster. New York, USA (Hardcover with dust jacket) POMELO. Ediciones de la Flor. Buenos Aires, Argentina 1971 Sphere Books. London, UK Simon & Schuster. New York, USA (Paperback) TouchStone Book, USA 2000 Simon & Schuster. New York, USA Bakhåll. Sweden 2004 PAMPLEMOUSSE. Textuel. France 2005 GRAPEFRUIT. INSTRUZIONE PER L`ARTE E PER LA VITA. Mondadori. Italy 2006 POMELO. Centro de Creación Experimental. Cuenca, Spain 2015 Museum of Modern Art. New York, USA. (Facsimile of first edition in slip case.)[10] Planned sequel Grapefruit II was planned as a sequel. It is mentioned once in Grapefruit and had a pre-publication price of $5 and a post-release price of $10. It was planned to be released in 1966 and is currently unreleased. Ono stated that it would contain 150 new pieces not featured in Grapefruit, including her `touch poems`. A sequel to Grapefruit was published in 2013, Acorn. Some of the scores PIECES FOR ORCHESTRA No.1 Peel No.2 Peek No.3 Take off — 1962 Summer COUGH PIECE Keep coughing a year. — 1961 Winter CLOUD PIECE Imagine the clouds dripping. Dig a hole in your garden to put them in. — 1963 Spring PAINTING TO EXIST ONLY WHEN IT`S COPIED OR PHOTOGRAPHED Let people copy or photograph your paintings. Destroy the originals. — 1964 Spring PAINTING TO BE CONSTRUCTED IN YOUR HEAD Go on transforming a square canvas in your head until it becomes a circle. Pick out any shape in the process and pin up or place on the canvas an object, a smell, a sound or a colour that came to your mind in association with the shape. — 1962 Spring Sogetsu SNOW PIECE Think that snow is falling. Think that snow is falling everywhere all the time. When you talk with a person, think that snow is falling between you and on the person. Stop conversing when you think the person is covered by snow. — 1963 TUNAFISH SANDWICH PIECE Imagine one thousand suns in the sky at the same time. Let them shine for one hour. Then, let them gradually melt into the sky. Make one tunafish sandwich and eat. — 1964 Spring PAINTING TO BE STEPPED ON Leave a piece of canvas or finished painting on the floor or in the street. — 1960 winter Sequel: Acorn (2013) In July 2013, Ono released Grapefruit`s sequel, called Acorn, another book of `instructional poems`. Drugi život Joko Ono Drugi život Joko Ono U skladu sa novim zdravim životom koji praktikuje, razgovor je vodila uz šoljicu zelenog čaja. Novinare je u zgradu uveo asistent koji ih je zamolio da ostave cipele na vratima, što samo potvrđuje trend koji smo videli u jednoj popularnoj seriji. Imali su osećaj kao da idu na audijenciju kod velike istorijske ličnosti, što u neku ruku ona i jeste. Nakon što je nedavno napunila 80 godina, žena koja je nekad smatrana nekom vrstom moderne veštice, koja je Lenona vodila stranputicom i rasturila Bitlse, sada zauzima mnogo složeniju istorijsku poziciju u panteonu slavnih. Ona je sa zakašnjenjem priznata kao pionir konceptualne umetnosti, muzičar i izvođač u svom sopstvenom pravcu, i aktivista u duhu njenog pokojnog supruga. Njeni najnoviji izazovi uključuju kampanje za kontrolu oružja i vađenje prirodnog gasa koje izaziva velike ekološke probleme. „Osećam da počinjem novi život u 80. godini“, kaže ona u jednom trenutku. „Drugi život doneće mi nove stvari koje nisam imala u prvom životu. Samo ne znam koliko dugo ću živeti, ali moja prognoza je da ćemo imati raj na zemlji 2050. godine. Kad to kažem ljudima, oni mi odgovore: `Oh, ali ti tada nećeš biti tu`, a ja odgovorim `Pa, ko to zna?`“. Pre dolaska raja na zemlju Joko Ono ima važnije obaveze. Ona je selektor ovogodišnjeg Meldown festivala na kojem će predstaviti različite muzičke pionire, ali i sebe. “Mislim da je ovo početak jednog doba velikih promena”, kaže ona samouvereno. “Šezdesete su bile slatke na neki način, ali stvari su sada urgentne i treba da se uhvatimo u koštac s njima. Vreme ističe za planetu. Jedina opcija je nešto učiniti ili ne raditi ništa.” Kako opisujete svoju politiku, ako zaista verujete u politiku? „Pa, ja verujem u ljude. Ljudi menjaju stvari. I ja sam protiv negativnosti u svim njenim oblicima. Mislim da treba otkrivati stvari koje pomažu ljudskoj rasi, a da ne oštećuju planetu. Budućnost je sada. Mi ne možemo da čekamo na budućnost.“ Joko Ono poseban pik ima na naftne korporacije koje su pune novca i svoja istraživanja ne rade po pravilima. Navodi da su te korporacije zagadile vodu iz bunara raznim hemikalijama prilikom gasnih bušenja i da se kao posledica njihovih istraživanja javlja sve veći broj ljudi koji su dobili rak. Veliki je broj siromašnih ljudi koji ne mogu sebi da priušte čistu vodu svakog dana. U dahu priča kako su je neki prijatelji savetovali da bude oprezna i da ne upire prstom u te korporacije, međutim ona se ne boji, već kaže: „Ne možemo ćutati, molim ljude da mi se pridruže. Ako milion ljudi ustane, oni će morati da nas primete.“ TEŠKO DETINJSTVO Joko Ono je rođena u Tokiju 1933. godine u aristokratskoj porodici. Otac, za koga je bila vezana, želeo je kao mlad da bude pijanista, ali je sebe na kraju pronašao u bankarskim poslovima. Živeli su na relaciji SAD i Japan, da bi se vratili u Tokio pre izbijanja Drugog svetskog rata. Njena porodica se nalazila u gradu u martu 1945. godine kada je pri bombardovanju stradalo 100.000 ljudi, što je bio najsmrtonosniji vazdušni napad saveznika tokom čitavog rata. Posle rata slede teška vremena - njeni roditelji su morali da menjaju imovinu za hranu, a neko vreme živeli su nomadski na selu. Tog vremena Joko Ono se seća po tome što je baš tada nastalo njeno prvo umetničko delo. „Sećam se, kada smo bili evakuisani tokom rata, moj brat je bio nesrećan i depresivan i jako gladan, jer nismo imali dovoljno hrane. Ja sam mu rekla: `Ok, hajde da napravimo zajedno meni. Kakva večera bi ti se svidela?“ A on je rekao: „Sladoled“. Dakle, rekla sam: „Dobro, hajde da zamislimo našu sladoled večeru. “Mi smo to uradili, a on je počeo da izgleda srećno. Dakle, čak i tada sam shvatala da je upravo preko zamišljanja moguće da budemo srećni. Dakle, imali smo našu konceptualnu večeru i to je možda i moje prvo umetničko delo.“ Nakon rata porodica se vratila u Njujork, a Joko je pohađala ekskluzivni Sara Lorens koledž, gde je liberalni establišment bio aktivan i podsticao proučavanje umetnosti. Ona je takođe obilazila gradske umetničke galerije i mesta gde su se umetnici družili i tako se povezivala sa nekim od vodećih ljudi u američkoj avangardnoj umetnosti. Jedan od prvih performansa desio se 1955. godine i zvao se „Osvetljenje“. Sedela je za klavirom, a zatim je pratila svoju instrukciju: „Upali šibicu i gledaj dok se ne ugasi“. Godine 1964. prvi put je izvedeno najpoznatije delo „Iseci deo“ u kojem ona sedi na pozornici, a publika dolazi i seče joj odeću. „To je pomalo zastrašujuće“, kaže ona danas uz blagi osmeh. Deo njenog umetničkog opusa obuhvata i knjiga „Grejpfrut“, sa kratkim rečenicama („Zamislite, oblaci kaplju“). Ona smatra da danas u eri Interneta ljudi nemaju koncentraciju da čitaju velike knjige, tako da dok čitaju njen „Grejpfrut“ nema načina da im bude dosadno. LJUBAV SA LENONOM Kada je započela romansa između Džona i Joko očarala je svetske medije, a zaprepastila mnoge fanove Bitlsa. Još uvek je intrigantno da se pogleda film „Let it Be“, gde se vide mnogi detalji iz njihovog umetničkog života, snimanja albuma i međuljudskih odnosa. Mnogo smatraju da je ona veštica koja je kriva za razbijanje Bitlsa. „Primam negativnost prema meni već 40 godina. Osećam da svet pokušava duhovno da me ubije već 40 godina. Ako kažu da sam veštica, onda jesam.“ Lenon je često i strastveno govorio šta je dobio od Joko Ono. A šta je ona dobila od njega? Bez razmišljanja kaže: „Energiju.“ Joko govori o energiji koju je razmenjivala sa Lenonom i o tome da je samo ona videla jednu stranu njegove ličnosti koju okolina nikako nije mogla da vidi i koju on nije bio u stanju da izrazi što zbog svog vaspitanja, što zbog okruženja u kojem je živeo. Prošlo je više od 30 godina od Lenonove smrti. Iako je i dalje veoma prisutan u njenom životu, ona je uspela da pobegne od uloge koju su ljudi predviđali za nju: da večno tuguje kao udovica u senci svog supruga. „Ne mogu da imam samo jednu ulogu, a nikada nisam ni pomislila na reč udovica. On je bio vojnik na bojnom polju koji je pao za pravdu i slobodu. Tako da sam ja smatrala da moram da nastavim dalje. Imala sam malo dete, ali sam morala da nastavim“. Ne boji se starosti, uopšte. „Možda je to zato što ne mislim o prošlosti toliko. Prošlost je teška. Deo mene, naravno, i dalje je nosi, a deo mene slobodan je od nje.“ Džon Lenon je ubijen 8. decembra 1980. godine, samo tri nedelje nakon objavljivanja njihovog albuma „Double Fantasy“. Ove godine Meltdown festival će doživeti kulminaciju izvođenjem uživo pesama sa tog albuma uz gostovanje nekih „veoma posebnih“ muzičara i pevača. To će biti veoma emotivno i uzbudljivo veče za Joko Ono. Ona kaže da će ih Lenon te večeri posmatrati s neba. Joko Ono završava ispovest u svom stilu. „Budućnost je sada! Budućnost je ovde, upravo sad, samo je mi ignorišemo. Mnogo lepih stvari dešava se sad, u našim glavama posebno, ali moramo da delujemo brzo. Ono što je zaista važno je reći - ja to mogu! Idemo to da uradimo! Uvek to govorim sebi. I Džon je to govorio. Ono što najviše želim da kažem ljudima je da ako ne pokušavaju to da učine, nikad i neće učiniti. Vi ne shvatate da možete da uradite sve dok to ne uradite.“ I to je tako jednostavno. I to je tako komplikovano. KC (L)

ЦАР И ПРВОСВЕШТЕНИК СТУДИЈА О ВИЗАНТИЈСКОМ `ЦЕЗАРОПАПИЗМУ` ЖИЛБЕР ДАГРОН C l i o Б е о г р а д 2 О О 1 POLIS a) Цезаропапизам - Византија б) Владари - Византија ц) Црква - Држава - Византија ............................................................ Поговор ЉУБОМИР МАКСИМОВИЋ Планови Илустрације Скраћенице Речник Регистар Ћирилица Тврде корице Шивен повез 4 3 5 страница НЕКОРИШЋЕНО

monografija FK Penjarol, Montevideo , Urugvaj 1932. Prvo svetsko prvenstvo u fudbalu; World cup; sa posvetom, odlično uvezana, korica pohabana, oko 100 +100 str.,meki povez,22cm, š s72

KARL MARX OSNOVI KRITIKE POLITIČKE EKONOMIJE I-II INSTITUT ZA MEĐUNARODNI RADNIČKI POKRET PROSVETA BEOGRAD 1979 KARL MARX / FRIEDRICH MARX D E L A TOM 19 TOM 20 Predgovor GAJO PETROVIĆ ................................................................... Prevodioci: BRANKO PETROVIĆ MILOŠ SOFRENOVIĆ MARA FRAN MOŠA PIJADE LATINICA TVRDE KORICE ŠIVEN POVEZ OBELEŽIVAČ STRANA 1100 STRANA NEKORIŠĆENO GARANCIJA PERFEKT Ekstra **********

ULTRA RETKE 2 KNJIGE ZA SVOJE GODINE LEPO OCUVANE,PRCA OSNOVI KONJARSTVA LAZAR J JOVANOVIC IZ 1886 GODINE,178 STRANICA,NA NEKIM MESTIMA MALO I IZBLEDELO PODVUCENE RECI,DRUGA KNJIGA KOLUBARSKO GOVECE I NJEGOVA POSTOJBINA DR UROS M STAJIC,IZ 1912 LEPO OCUVANA,OD DESET IMA 6 SLIKA NA KRAJU,PREKO STO STRANICA

Todor Manojlović - Centrifugalni igrač (Beograd, 1930.)

Аутор - особа Vešović, R-J. V. Наслов Племе Васојевићи : у вези са историјом Црне Горе и племенским животом сусједних брда / Р-Ј. В. Вешовић ; предговор написао Ј. Ердељановић Врста грађе књига Језик српски Година 1935 Издавање и производња Сарајево : Државна штампарија, 1935 Физички опис 463 стр., [46] стр. с таблама, [1] пресавијени лист с геогр. картом : илустр. ; 23 cm Други аутори - особа Erdeljanović, Jovan ISBN (Брош.) Напомене Предговор: стр. 9-12 (Постанак и развитак племенске заједнице, прошлост, традиције и етничка улога племена, миграције, племенско уређење, живот и обичаји, психичке особине) - -> насл. стр. Напомене и библиографске референце уз текст. Предметне одреднице Васојевићи (племе) Korice lošije i odvojene, sam knjižni blok vrlo dobar, čist, čvrst, kompaktan povez, karta vrlo dobra, a ima još jedna karta Vasojevića u z knjigu kao poklon, iz neke druge knjige...

КРИМИНАЛНА БИБЛИОТЕКА - Литерарно забавни часопис 1924 (Ретко). I - V VI-XXIV Белетристика Уредник: Мих.М.Ђокић Одлично очувано изнутра. Корице похабане. Поседујем и остала издања Криминалне библиотеке, па уколико је неко заинтересован можемо да се договоримо око корекције цена.

Od 23. januara 1876. do 1. juna 1877. 29. sveska Izdavac - Drzavna stamparija, Beograd Godina - 1877. Zbornik zakona i uredaba u Knezevini Srbiji, Milan Obrenovic, Istorija Srba Knjiga u solidnom stanju,sa par poslednjih stranica odvojenim od ostatka,bez podvlacenja,bez ispisane posvete,sa tabacima neisecenim,mek povez,format 22 cm,781 str. (75)

Izuzetno retko izdanje s očuvanim originalnim mekim koricama, kompletno, nekoliko listova odvojeno od knjižnog bloka, ali svi na broju, bez pisanja i pečata. Autor - osoba Kostić, Laza Naslov Пера Сегединац : трагедија у пет чинова : из повести народа српског / написао Лаза Костић Vrsta građe drama Jezik srpski Godina 1882 Izdavanje i proizvodnja Београд : Краљевска-српска државна штампарија, 1882 Fizički opis 164 стр. Napomene `Наградила Матица Српска својом највишом наградом` --> насл. стр. KC

P1-5)BESPLATNA DOSTAVA KAO PREPORUČENA TISKOVINA ILI PAKET, UNUTAR SRBIJE. NEKE STRANICE ISPADAJU I ISKRZANE SU. NEDOSTAJU STRANICE: 1-16,19-22, 35-36, 59-60, 79-80, 103-104, 128-129, 131-132, 196-197, 215-216,235-236, 265-266, 281-284, 303-304 343-344, 363-364, 384-385, 389-390, 403-404, 407-410, 424-425, 429-430, 447-450 453-454, 467-468, 473-474, 487-492, 495-496, 504-505, 517-520. IZGLEDA DA UGLAVNOM NEDOSTAJU POSLEDNJE STRANICE ČASOPISA, OSIM AKO NIJE GREŠKA U UPISIVANJU BROJEVA NA STRANICAMA.

EPSKI GRADOVI LEKSIKON MIRJANA DETELIĆ S A N U BALKANOLOŠKI INSTITUT B e o g r a d 2 О О 7 POSEBNA IZDANJA a) Srpsko-hrvatska narodna poezija; epska - Motivi - Gradovi - Leksikoni b) Muslimanska narodna poezija; epska - Motivi - Gradovi - Leksikoni I. UVOD II. LEKSIKON (A-Ž) III. PRILOZI IV. REGISTRI .......................................................... Latinica, Tvrde korice, Šiven povez, 693 str ODLIČAN PRIMERAK K A P I T A L N O!!!

prilogu 1921 naklada s m bčić antofagasta ornamentalne vinjete od renarića u vukovaru ima kartu, 231str tvrd povez, na povezu trag korišćenja unutrašnjost odlično očuvana grž

MIRJANA DETELIĆ EPSKI GRADOVI L E K S I K O N !!!!!!1 S A N U BALKANOLOPKI INSTITUT BEOGRAD 2OO7 POSEBNA IZDANJA a) Srpsko-hrvatska naRodna poezija : epska - Motivi - Gradovi - Leksikon b) Muslimanska narodna poezija : epska - Motivi - Gradovi - Leksikon .............................................................. UVOD O epskim gradovima LEKSIKON (A-Ž) PRILOZI Popis leksikonskih jedinica Tabelarni prikaz atribucije uz epske gradove Skraćenice Bibliografija Izvori fotografija REGISTRI - I / GEOGRAFSKA IMENA - II / LIČNA IMENA - III / IMENA NARODA I DRŽAVA - IV / REGISTAR POJMOVA Latinica, Šiven povez, 693 str NEKORIŠĆENO GARANCIJE PERFEKT K A P I T A L N O !!!!!!!!!!

Dela Dositejeva VII i IX Basne, izuzetno retko U lošijem stanju Možda nedostaje neka stranica Narodna biblioteka braće Jovanovića Pančevo Naklada knjižare Braća Jovanović

PARTIZAN SPORTSKO DRUŠTVO JUGOSLOVENSKE ARMIJE IZDANJA SDJA PARTIZAN BEOGRAD 1951 STRANE NISU NUMERISANE IZBROJANO 132 TVRDI POVEZ FOTOGRAFIJE NA SKORO SVAKOJ STRANICI POTPISI NEKIH ČLANOVA NA NASLOVNOJ STRANI VIDI SE NA SLICI KORICE FLEKAVE OSTALO DOBRO OČUVANO TAGS: FUDBAL BICIKLIZAM ODBOJKA HOKEJ SPORT ŠAH ATLETIKA BOKS SMUČANJE SKIJANJE KOŠARKA MOTOCIKLIZAM 14.06.2021

ANTIKVARNI ČASOPIS ZVUK KOMPLET 10 SVEZAKA ZA 1938 GODINU MEKI POVEZ ILUSTROVANO PREGLEDANO - SVE STRANE NA BROJU DVE SVESKE : FEBRUAR I APRIL NEMAJU SLIKU NA KORICAMA PO NEKA BLAGA FLEKA OSTALO DOBRO OČUVANO 23.01.2021

СТЕВАН В. НИКОЛИЋ СЛОБОДНО ЗИДАРСТВО У СРБИЈИ 1785 - 2О1О ISTINA БЕОГРАД 2O11 Упоредни текст српско-енглески !!! Фотографије у боји !!! Брош Ћирилица 148 страна НЕКОРИШЋЕНО НЕОТВОРЕНО Екстра !!!!!!!!!!!!!!! db1O

ELEMENTARNI NIVO GEOMETRIJE - nemački jezik ELEMENTAR - GEOMETRIE EBENE UND KORPERLICH GEOMETRIE / ELEMENTARNI NIVO GEOMETRIJE I FIZIČKA GEOMETRIJA Zum Selbstunterricht mit Rucksicht auf die Zwecke des practischen Lebens / Za samouku obuku s obzirom na svrhe praktičnog života Autor: Heinrich Borchert Lubsen Izdavač: Liepzig, F. Brandstetter Godina izdanja: 1874. Broj strana: 105 Povez: tvrd Format: 22x15 Stanje kao na slici. Dobro očuvana za ovu straost. Korice iskrzane, listovi požuteli i imaju fleke od straosti, izuzev toga u dobrom stanju, knjiga je kompletna, nigne nje pisano i podvlačeno. Veoma retka i vredna antikvarna knjiga iz oblasti matematike. Opisano je praktično primenjivanje elementarnog nivoa geometrije i fizičke geometrije. Prema svom naslovu, ovo malo delo napisano je u istom smislu s obzirom na svrhe praktičnog života. Stoga je napisan za one koji se posvećuju praktičnom životu i stoga, pored formalnog ničina koji pruža proučavanje čiste matematike, iz njega izvlače i materijalnu korist i koji žele da postignu sjajne i izvanredne rezultate koje matematika i prirodne nauke, koje su evocirali u novije vreme i nastaviće da evociraju, percipiraju jasnije, čak i učestvuju u njima, ili barem kako bi mogli da čitaju dela, koja su prestavljena na matematičkom jeziku. matematika, geometrija, osnovi geometrije, elementarna geometrija fizička geometrija, antikvarne knjige

ЈОВАН СТРИКОВИЋ ИЗАБРАНА ДЈЕЛА 1-8 УНИРЕКС БЕОГРАД 1998 Пажња !!! Посвета аутора у књизи `Психологија Његошеве мисли` - др Милисаву Чутовићу !!!!!!! Баш есктра !!!!!!!!!!!! ........................................................... Ћирилица Тврде корице Омот Шивен повез Око 3ООО страна !!!!!!!!!!!!!!!!!!! НЕКОРИШЋЕНО НЕОТВОРЕНО Н О В О У ЗАШТИТНОЈ КУТИЈИ Екстра !!!!!!!!!!!!!!!!

odlično očuvano dve knjige ukoričene zajedno s tim da fali naslovna strana i jedna stranica sa prenumerantima na kraju kao i pogreške u Pavle (Platon) Atanacković Ogledalo čovečnosti (Uslikan je i početak i kraj možete videti na slikama) digitalni oblik možete proveriti ovde i uporediti http://digital.bms.rs/ebiblioteka/pageFlip/reader/index.php?type=publications&id=2587&m=2#page/294/mode/2up Magaraševićeva knjiga je kompletna kao na slikama ekstremno retko štampano u Beču 1823. Georgije Magarašević (10/22. septembar 1793, Srem, tada Habzburška monarhija — 6/18. januar 1830, Novi Sad) je bio srpski kulturni radnik, istoričar, književnik, književni kritičar, profesor Gimnazije u Novom Sadu, pokretač i prvi urednik časopisa Serbska letopis koji je kasnije nazvan Letopis serbski i koji je vremenom postao časopis sa najdužim kontinuitetom izlaženja u srpskoj kulturi. Pohađao je Karlovačku gimnaziju koju je završio 1811. godine, a zatim je manje od godinu dana studirao filozofiju u Pešti. Za profesora Karlovačke gimnazije postavljen je 1813. godine. Posle skandala izazvanog jednom Magaraševićevom ljubavnom aferom, a zauzimanjem epikopa bačkog Gedeona Petrovića, nastavio je nastavnički rad u Novosadskoj gimnaziji. Na tom mestu ostao je sve do svoje smrti 1830. godine. Magarašević je bio čovek velike radne energije i spisateljskog dara, a najveći deo svog nevelikog opusa posvetio je istorijskim temama, mada njegov rad ima više populizatorski nego istoriografski značaj. Na osnovu relevantnih istoriografskih dela napisao je Istoriju najnoviji priključenija (1823) gde je dao prikaz najznačajnijih evropskih političkih događaja od 1809. do 1821. godine. Godine 1822. izdao je, ne navodeći izvornik, jedno Napoleonovo memoarsko delo. Popularno pisana Kratka vsemirna istorija (1831) izdata je tek nakon Magaraševićeve smrti. Bavio se i izdavanjem istorijskih izvora ali u toj delatnosti nije ostavio znatnijeg traga. Obrazovan u klasičarskoj školi Magarašević se u književnom pogledu nije zadržao na klasicizmu već je širio krug svojih saznanja pa je bio upoznat sa književnošću nemačkog i ruskog predromantizma pod čijim uticajima je stvarao. U oštroj književnoj polemici između Vuka Karadžića i Milovana Vidakovića Magarašević se nije direktno uključio već je prevodima iz književnoteorijskih dela hteo da ukaže na pozitivan značaj književne kritike u razvoju književnosti i na visoke kriterijume književnog stvaranja koje su po njegovom mišljenju trebali da prihvate i srpski književnici. Iako Magaraševićev opus nije obiman on je pokretanjem časopisa Srbska letopis (1825) ostavio veliki trag u razvoju srpske kulture. Časopis je pokrenuo sa namerom da prati dešavanja u slovenskoj i srpskoj književnosti. Kako bi se pomoglo izdavanje Letopisa osnovana je Matica srpska početkom 1826. godine. Iako je ovo sužilo Magaraševićeve uredničke kompetencije njegov urednički program je sve do kraja njegovog života i uredništva u velikoj meri obeležio Letopis. Pod uticajem sentimentalističke putopisne književnosti Magarašević je napisao Pisma Filoserba objavljena u Letopisu 1828. i 1829. godine što se smatra za njegovo najznačajnije originalno delo. Platon Atanacković (Sombor, 10. jul 1788. — Novi Sad, 21. april 1867.) je bio episkop budimski (1839 — 1851) i bački (1851 — 1867), pisac, politički radnik i veliki dobrotvor srpske prosvjete. Platon Atanacković Datum rođenja 10. jul 1788. Mesto rođenja Sombor Habzburška monarhija Datum smrti 21. april 1867. (78 god.) Mesto smrti Novi Sad Austrijsko carstvo Biografija Njegovo svetovno ime bilo je Pavle.[1] Otac Petar bio je somborski trgovac i građanin, a deda Atanacko se doselio iz Makedonije i na putu u Silbašu naprasno umro, gde je u porti pravoslvne crkve i sahranjen. Majka Marija rođena Stajić potiče takođe sa juga; njen deda se doselio iz Kožana, i zvali su ga zbog toga `starac Koža`. Koža je poklonio zvono Sv. Đurđevskoj crkvi u Somboru, koje se po njemu prozvalo `Kožno zvino`. Pavle je imao još tri brata i dve sestre.[2] Osnovnu školu je Pavle pohađao u rodnom mestu u Somboru. Jedan od prvih učitelja bio mu je Vasilije Milanović, koji je docnije postao paroh somborski. Gimnaziju i bogosloviju završio je u Karlovcima, zatim je položio učiteljski ispit, oženio se, i postao đakon i učitelj u Somboru 1809. godine. Njegova supruga bila je Katarina rođena Sotinčev, sa kojom je imao sina jedinca Vasilija (umro 1854). Uskoro se istakao kao dobar pedagog i postao prvi profesor prve srpske preparandije u Sentandreji kod Budima (od 1812. do 1815) Na tom položaju ostao je punih sedamnaest godina i kada je preparandija premještena u Sombor(1815—1829). Uz to je bio i paroh Sv. Đurđevske crkve u Somboru od 1810. godine. Objavio je 1823. godine knjigu prevedenih pripovetki sa nemačkog i francuskog jezika, pod naslovom `Ogledalo čovečnosti` Kada je 1824. godine ostao udovac, naumio je da se zakaluđeri. Predstavnici crkve zamjerali su mu, što je ranije pisao protiv monaštva i morao je duže vremena da provede kao isposnik u manastiru Krušedolu, gdje se i zakaluđerio 1829. godine i dobio novo ime Platon. Poslije toga ubrzo je postao iguman i arhimandrit, prvo u Šišatovcu, a kasnije u Bezdinu. Episkopsko zvanje Uredi Godine 1839. postavljen je za budimskog episkopa. Za vrijeme srpskog ustanka protiv Mađara 1848. godine došao je u vrlo nezgodan položaj. Ranije već ponuđeno mu mjesto načelnika za pravoslavnu crkvu u ugarskom Ministarstvu Prosvjete uspio je da odbije na zgodan način, ali je biva primoran da se primi uprave nad cijelom srpskom crkvom pod ugarskom vlašću, kada je patrijarh Rajačić, kao duhovni vođa pobunjenih Srba, proglašen izdajnikom. Ta okolnost, uz premještaj Atanackovića u bačku eparhiju silom državne vlasti, bila je povod kasnijeg dugotrajnog sukoba s patrijarhom, iako se Atanacković međutim pridružio srpskoj vojsci kod Sombora i s njom prešao u Srem. Taj spor podastakao je Atanackovića da napiše svoju apologiju i štampa je u Beču 1850, pod naslovom Analitika. Austrijski car ga aprila 1854. godine odlikuje za zasluge `komardernim krstom Leopold ordena`.[3] Atanackovića je postavio za bačkog episkopa austrijski car 1848. godine a on je primio eparhijsku upravu tek 1851. godine. Veliko rodoljublje Atanackovića ogleda se u njegovim darovima srpskim prosvjetnim ustanovama. On je dao (kuću vrednu) 40.000 forinti u Fond za osnivanje srpske pravne akademije u Novom Sadu. Dok se ista ne otvori, prihodi tog fonda su pripadali novosadskoj gimnaziji. Kupio je štampariju Dr. Medakovića i poklonio je srpskoj novosadskoj gimnaziji, (tzv. `Platonova štamparija`). Osnovao je u Somboru `blagodejanije`[1] (đački internat), nazvan Platoneum za stanovanje i ishranu - izdržavanje siromašnih učenika preparandije, pomagao je narodno pozorište i druge ustanove. A na aljmaškom groblju kod Novog Sada podigao je sebi crkvicu - kapelu (u kojoj se redovno služba odvijala nedeljom i praznikom) za grobnicu, i pored nje je ustanovio školu za decu iz okoline (periferije grada) sa stanom za učitelje, i osigurao im izdržavanje. Godine 1841. je svoju ličnu biblioteku od 787 knjiga poklonio Biblioteci Matice srpske,.[traži se izvor][4] Zaveštao je zdanja za Srpsku akademiju u kojima se sada nalazi Ogranak SANU u Novom Sadu.[5] Umro je posle dugog bolovanja vladika bački Platon na Cveti 9. aprila 1867. godine u Novom Sadu. Sahranjen je uz velike počasti u kapeli Sv. Apostola Petra i Pavla[6], koju je sam podigao (kao zadužbinu) na Almaškom groblju u Novom Sadu.[7] Naučni i književni rad Uredi Naslovna strana Ogledala čovečnosti (1823) Pavla (Platona) Atanackovića Politički rad Atanackovića vidi se naročito iz njegove knjige Dijetalne besjede (1845), u kojoj su štampani njegovi govori, koje je u interesu srpskoga naroda držao na madžarskim zemaljskim saborima od 1837. do 1844. godine. Atanacković je znatne zasluge stekao i za Maticu srpsku, čiji je predsjednik bio od njena prenosa u Novi Sad[8] pa do svoje smrti. Kao književni radnik bio je već od 1845. godine počasni član ruskog Obščestva istorji i drevnostej pri univerzitetu u Moskvi, češkog muzeja u Pragu i Društva srpske slovesnosti u Beogradu. Atanacković je poput više drugih pravoslavnih arhijereja (Stratimirovića) bio slobodni zidar.[9] Od književnih radova Atanackovića, kojih ima preko 40, najvažniji je Prinos rodoljubivih mislej na žertvenik narodnoga napretka, koji je je dvaput izdan (1856. i 1864), zatim Dijetalne besjede i Povijest rezidencije episkopata budimskago, a od časti i ovoga samog (1846); Pedagogika i metodika (1815) i dr. Uz to je Atanacković štampao nekoliko nadgrobnih i drugih prigodnih besjeda i poslanica. Godine 1857. izašla su čak tri njegova naslova.[10] Osobito mnogo je radio na školskoj književnosti i izdao je čitav niz udžbenika, iz nauke o vjeri, o jeziku srpskom i njemačkom, matematici, pedagogiji i katihetici. Osim toga, preveo i štampao veliki broj knjiga Sv. Pisma staroga i novoga zavjeta, kao i neke knjige stranih pisaca. Smatra se da je on bio prvi prevodilac pojedinih knjiga Starog zaveta na srpski jezik.[11] Tako je već pred kraj svoga života, kao sedamdesetsedmogodišnji starac preveo njemačko djelo J. F. Hilera Neotstupni vođa kroz vrleti i klance života, a za mladosti svoje 1823. i djelce L. Miterpachera Unterricht über Maulbaum – u. Seidenraupenzucht, što mu je iste godine donijelo i zvanje »svilodjelija profesora« u srpskom somborskom Pedagogijumu. U borbi oko pravopisa bio je na strani konzervativaca, te je i na godinu dana pred smrt štampao svoj Povtorni napjev nad azbukom, složen starcem Mirkom (1866). Georgije (Đorđe) Magarašević (Adaševci, 10. septembar 1793 — Novi Sad, 6. januar 1830) je bio profesor, književnik, osnivač Serbskog Letopisa u Budimu. Georgije Magarašević Georgije Magarašević 1.jpg Georgije Magarašević Datum rođenja 10. septembar 1793. Mesto rođenja Adaševci Habzburška monarhija Datum smrti 6. januar 1830. (36 god.) Mesto smrti Novi Sad Austrijsko carstvo Potpis Georgije Magarašević signature.jpg Biografija Uredi Osnovnu školu je završio u Adaševcima, gimnaziju u Sremskim Karlovcima a filozofiju u Pešti. Nakon tog je učio bogosloviju u Sremskim Karlovcima i tu je 1813. godine postao privremeni profesor na gimnaziji a 1817. godine je prešao u Novi Sad. U novosadskoj gimnaziji je predavao do smrti, predmet „krasnorečje”. Magarašević je bio književnik koji se nije bavio beletristikom i imao je smisao da zabeleži sve što je imalo značaja za istoriju Srba i ima karakter kulturno-istorijskog dokumenta. Preveo je i kompletirao knjige: „Nove istorijočeske pamjatodostojnosti života Napoleona Bonaparte“ (1822), „Istorija najvažnii politični Evropejski priključenija otvijenskoga mira“ (1823). 1831. godine, posle njegove smrti, izdala je Matica srpska njegovu „Kratku vsemirnu istoriju“ i dr. No njegova je najveće zasluga što je 1825. godine u Budimu pokrenuo Serbsku Letopis. Već krajem 1825. godine su nastale teškoće sa štampanjem, a da bi se Letopis održao osnovana je Matica srpska 4. februara 1826. Tako je Magarašević svojim Letopisom izazvao osnivanje Matice srpske. Magarašević je bio retko živa duha i humani čovek, čak i po pogledu na jezik i tako je branio i preporučivao narodni jezik, kao uslov za ulazak Srba u zajednicu prosvećenih naroda. Bio je oženjen Katarinom, sa kojom nije imao dece. Umro je o Bogojavljenju 1830. godine u Novom Sadu.[1] tags: istorija srpske knjizevnosti stare srpske knjige stara srpska knjiga devetnaesti vek xix veka 19. knjige štampane u beču antikvarne knjige ...

ČEZAREMOLINARI ISTORIJA POZORIŠTA VUK KARADŽIĆ BEOGRAD 1982 Prevod JUGANA STOJANOVIĆ Likovno oblikovanje RADE RANČIĆ ............................................................. INDEKS Ilustracije Ćirilica Tvrde korice Omot Šiven povez 335 stranica BESPREKORAN PRIMERAK !!!!! NEKORIŠĆENO NEOTVORENO Ekstra !!!!!!!!!!!!!!!!!! G88

Nikolaj Šimić lepo očuvano kao na slikama izuzetno retka knjiga Іконостасъ славныхъ и храбрыхъ лицъ / Николаемъ Шимичь произведенъ Въ Будинѣ Градѣ : Писмены Кралевскаго Всеучилища Венгерскаго, 1807 138, [3] стр. ; 19 cm Садржај: Петръ Великїй ; Екатерина Вторая ; Станиславъ Аvгустъ ; Потемкинъ ; Суваровъ ; Косцїушко. Nikolaj Šimić je napisao prvu Logiku srpskog jezika. Znameniti filozofsko-prosvetiteljski pisac, direktor škola, senator i kapetan grada Sombora, Nikolaj Šimić, rođen je u Somboru 4. januara 1766. godine. U Somboru je završio osnovnu i latinsku gramatikalnu školu, gimnaziju u Segedinu, a dva tečaja filozofije (logiku i fiziku) i prava u Peštije položio i advokatski ispit. Po završetku studija otišao je u Rusiju, gde je jedno vreme bio ruski oficir kada se 1801. godine vratio iz Rusije, jedno vreme je radio kao advokat u Somboru, a posle kao senator grada Sombora i gradski kapetan. Posle penzionisanja Avrama Mrazovića 1811. godine postavljen je za direktora svih srpskih osnovnih škola u Ugarskoj. Njegova je posebna zasluga što se školska mreža proširila i na somborske salaše. Šimić je pisac mnogobrojnih knjiga, originalnih, prevedenih i prerađenih, kao što su: Logika (u dva dela), prvi sistematski priručnik logike u Srba, koji je 150 godina bio i jedina knjiga ove vrste kod nas, Ikonostas slavnih i hrabrih lic. (Biografije Petra Velikog, Katarine II, Stanislava Avgusta, Potemkina, Cyvopova i Tadeuša Košćuškog), Turčin Abdalah i Serbij Serboslava, naravoučitelenaja povest, Aristej i Acencira, egipatskaja naravoučitelnaja povijest i druge. Njegovi spisi, iako nisu originalni, izvršili su jednu određenu progresivnu kulturno-prosvetnu misiju. Znalac nekoliko jezika i široke kulture Nikolaj Šimić je jedan od najobrazovanijih i najznamenitijih Somboraca s kraja XVIII i početka XIX veka. Umro je u Somboru 1848. godine.

Nvclevs Catecheticvs : Continens Brevi Compendio Totam Doctrinam Fidei Ac Morvm E Diversis Avthoribvs Ervtvs (Nucleus Catecheticus: Continens Brevi Compendio Totam Doctrinam Fidei Ac Morum E Diversis Authoribus Erutus), Sacrae Scripturae locis, SS. Patrum Authoritatibus, nec non selectionibus Historiis illustratus Autor: Mercator, Bernardinus Mesto štampe: Coloniae Agrippinae (Keln) Godina izdanja: 1663. Izdavač: (Johann) Wilhelm Friesse Jezik: latinski Broj stranica: 327 numerisanih Predgovor: Georgio ab Eyschen (Georges Eyschen, Georg von Eyschen) PRVO IZDANJE FIRST EDITION Prvo i veoma retko izdanje koje smo zasad našli samo u Bayerische Staatsbibliothek u Minhenu. Format 32mo (90 x 140 mm), kartonske korice (originalne), stanje izuzetno. Na prednjoj korici i prva tri lista nekoliko rupica širine do 2 mm (ne narušavaju tekst). Na unutrašnjoj strani prednje korice otrt natpis mastilom. Na poslednja dva lista (neštampana) nalazi se zapis rukom, na latinskom. Knjiga ima sve stranice i sve su u originalnom povezu, osim naslovne stranice, koja je potkraćena i heftalicom pričvršćena, tako da na njoj nedostaje donji deo naslova i godina izdanja. Godina izdanja (1663) rukom je dopisana u gornjem, sačuvanom delu tog lista, a poređenjem sloga i oštećenja kod štamparskih odlivaka (pogledati u digitalnoj biblioteci Bayerische Staatsbibliothek) utvrđuje se da je nesporno reč o prvom izdanju. Obrez je takođe u izuzetnom stanju, požutelost stranica vrlo niska s obzirom na starost. Moderno izdanje iz 1999. koštalo je oko 50 evra.

49863) Principles of Economics , Author : Frederick S. Deibler Professor of Economics, Northwestern University, Evanston, Publisher McGraw-Hill Book Company, INC. New York and London Year 1929 ; first edition , fifth impression The Frederick S. Deibler Award for Distinguished Honors Thesis is awarded each year to graduating seniors who have written exemplary senior theses. The Frederick S. Deibler Award for Excellence in Economics is awarded to graduating seniors who achieve the best performances in economic coursework. Frederick Deibler was a faculty member of the Economics Department from 1904-1942. A native of Indiana, Professor Deibler received his BA from Harvard in 1904 and his PhD from University of Wisconsin in 1909. His main research interests were labor markets and organizations, and his book “Principles of Economics” was first published in 1929. The Deibler Awards were established upon Professor Deibler’s retirement from Northwestern in 1942 good condition , hard cover , XVI + 553 pages , size 15,5 x 21,5 cm ,