Opis O autoru Dodatne informacije Intervjui u knjizi Razgovorom kroz Ameriku predstavljaju Ameriku i njenu akademsku scenu iz različitih perspektiva, kao svojevrsno bojno polje gde se ukrštaju pogledi američkih istraživača, profesora i kritičara. Koplja se uglavnom lome na polju književne kritike, i u razgovorima Radojke Vukčević s istaknutim američkim teoretičarima mogu se pratiti kretanja od nove kritike, preko novog istorizma, do kolonijalne, ekološke, feminističke kritike… Mogu se čuti ispovijesti Klinta Bruksa, Braja B. Kačrua, Lorensa Bjuela, Stivena Grinblata, Linde Hačen, Nine Bejm, Homi Babe i drugih književnih teoretičara odnosno kritičara o njihovim potragama za novom kritičkom paradigmom u tumačenju jezika i književnosti – njihovoj potrebi da pomjere granice, pronađu do tada nepoznata značenja i unesu svježinu u tumačenje teksta. Neki od sagovornika ukazuju i na nesuglasice između anglo-američke kritike i kontinentalne filozofske kritike. Razgovori u knjizi Razgovorom kroz Ameriku uvode čitaoce u skrivenu Ameriku, u naizgled nesavladiv svijet književnosti i književne teorije, pri čemu se problematizuje pitanje prirode i statusa književnosti i ukazuje na njihovu međuzavisnost. Odabrani sagovornici posvećeno i strogo kritički osvjetljavaju Ameriku, uključujući osvrt i na razvitak studija književnosti na američkim univerzitetima, što može poslužiti kao polazište mnogima koje interesuje izučavanje književne umjetnosti.

Opis O autoru Dodatne informacije U knjizi neobičnog naslova Orfej i zapušač autor Slobodan Vladušić na teorijski i sintetički način razmatra pravce razvoja evropske i srpske poezije u njenom kretanju od romantizma ka modernosti. Tako, romantičarskoj simbolici slavuja – u poetičkom i autopoetičkom smislu višestruko konotiranoj (čežnja pesnika za stalnošću i večnošću prirode, estetski vrhunac, muzikalnost označenog, hiperbolizacija pesničke moći…) – Vladušić suprotstavlja modernističku simboliku ptice u rasponu od Bodlerovog albatrosa do „antipoetičkih“, „antiheraldičkih“ ptica srpske modernističke poezije kao što su kokoška Miodraga Pavlovića, Popina patka ili lasta Stevana Raičkovića. Pošto ga je Bodler spustio na zemlju, moderni pesnik, za Vladušića, za razliku od pesnika-romantičara, nema više iluzija: bilo o moći pesničkog jezika, bilo o posebnom mestu koje bi svojim pevanjem trebalo da zauzme u svetu. Otuda se poezija kreće ka modernosti u kojoj su i pesnik i pesma prizemljeni, decentrirani, marginalizovani. Iz recenzije Gorane Raičević

Opis O autoru Dodatne informacije Veliko i značajno delo Milana Ševića (Novi Sad, 1866 – Beograd, 1934) ostavljeno je da tavori na margini našeg interesovanja. Koliko smo se samo ogrešili o ovog književnog istoričara, kritičara, pedagoga, univerzitetskog profesora, književnika i prevodioca nepravedno, nekritično i olako ga prepustili zaboravu! Ševićev rodni grad jedva da pokazuje interesovanje za njega. Sa druge strane, Beograd, u kome je proživeo poslednje decenije života, nikada ga nije bez zadrške i zdušno prihvatio. Situacija u vezi sa gradovima u kojima je živeo, Novim Sadom i Beogradom, prenela se i na njegovo naučno delo i u istorija književnosti ime Milana Ševića jedva da se pominje, a o njemu kao pedagogu malo je pisano – kao da nigde nije ostavio trag svojim radom niti pronašao uporište – ni u pedagogiji, ni u istorija književnosti. Drugim rečima, nije teško uočiti veliku nesrazmeru između onoga što se danas zna o Milanu Ševiću i onoga što je uradio.

Opis O autoru Dodatne informacije Knjiga Kavaljer Svetog duha Žanete Đukić Perišić posvećena je tumačenju priča o Tomi Galusu, junaku koji se smatra Andrićevim alter egom. Tragajući za odgovorima na pitanje zašto pripovetke koje tematizuju piščevo lično iskustvo utamničenja početkom Prvog svetskog rata, te boravak u mariborskom zatvoru, Ivo Andrić nije uobličio u roman – a u čiju se (re)konstrukciju sama uspešno upustila – Žaneta Đukić Perišić izvela je suptilne i argumentovane analize motivacije, delovanja i psihološkog profila junaka čije ime nosi specifičnu simboliku. Ako doživljaj zatvora shvatimo kao izvornu, „matičnu ćeliju“, iz koje proističu mnoge tematsko-motivske i idejne niti celokupnog Andrićevog dela, onda nam se knjiga Kavaljer Svetog duha nameće kao jedna od ključnih kritičkih studija o velikom piscu, pre svega zahvaljujući tumačenjima koja se diskretno i znalački kreću tananom i skrivenom linijom što povezuje piščeve najličnije sadržaje i njegovu poetiku. Gorana Raičević Žaneta Đukić Perišić rođena je u Beogradu, gde je završila osnovnu školu, gimnaziju i Filološki fakultet. Za vreme postdiplomskih studija u Lenjingradu napisala je magistarski rad Poetika sižea u „Istorijskoj poetici” A. N. Veselovskog. Studijom Lik Tome Galusa u delu Ive Andrića magistrirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu. Doktorirala je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu tezom Tematsko-motivski, idejni i poetički aspekti Andrićevog stvaralaštva u biografskom i istorijskom kontekstu. Objavila je knjige Kavaljer svetog duha (1992), Jevrejski portreti u delu Ive Andrića (2005), Kulinarski putopisi (2008). U srpskoj periodici objavila je i niz studija iz oblasti istorije i teorije književnosti te kritičkih tekstova o savremenoj srpskoj prozi. Priredila je Andrićev nedovršeni roman Na sunčanoj strani (1994), Andrićevu putopisnu prozu Predeli i staze (2000), ljubavna pisma svetskih pisaca Anđeo iza ogledala (2001), izbor priča nagrađenih Andrićevom nagradom Priča i pričanje (2001), izbor kritičko-esejističkih tekstova Miodraga Perišića Anđeo istorije i dnevni poslovi (2004), Sabrane pripovetke Ive Andrića (2008, 2012). Prevodi sa ruskog jezika. Radi kao savetnica u Zadužbini Ive Andrića u Beogradu. Težina 0,35 кг Dimenzije 135 × 205 × 3 cm Godina izdanja 2017 Pismo ćirilica Povez tvrd Broj stranica 200 ISBN 978-86-6263-179-4 Dimenzije 135x205

Opis O autoru Dodatne informacije U zborniku Književno delo Mira Vuksanovića okupljeni su tekstovi prof. dr Jovana Delića, akademika Svetozara Koljevića, akademika Predraga Pipera, akademika Aleksandra Lome, dr Marka Nedića, prof. emeritusa dr Slavka Gordića, prof. dr Lidije Tomić, dr Lidije Delić, Nenada Stanojevića, dr Mića Cvijetića i mr Jelene Pavlović, sa zahvalnicom akademika Mira Vuksanovića.U drugoj knjizi je studija Semoljski refreni prof. dr Dragana Koprivice.

Opis O autoru Dodatne informacije U pet esejističko-kritičkih deonica ove knjige – „osmatračnice u svim pravcima“ – autor pokreće i razmatra veliki broj najrazličitijih pitanja, psiholoških, socioloških, kulturoloških, religijskih i estetičko- poetičkih, kojima je izvorište i zajednički imenitelj naša egzistencijalna i duhovna situacija. U velikom luku, od rasprave o svetsko-istorijskim temama i njihovim odblescima u delima glasovitih pisaca, do svojevrsnog imenika tridesetak savremenih srpskih pripovedača, Gordić na upitno intoniran, analitički i neretko polemički način rasvetljava niz teških i zamršenih pitanja i potpitanja, kako onih prikrivenih ruhom „opštih mesta“ nejednake uverljivosti tako i onih novih, tek otvorenih, a već podložnih manipulativnom izokretanju i podešavanju. Tajne zla i otuđenja, ponorni besmisao rata, aporije ličnosti, nedoumice o (ne)moći kulture u humanizaciji sveta, udeo religije u savremenom duhovnom i delatnom životu – neke su od glavnih književnih i natknjiževnih preokupacija ovog esejiste. Povlašćeni stvaraoci, pak, od Melvila, Gogolja, Tolstoja, Kafke, Muzila i Kanetija, do našeg Veljka Petrovića, Milana Kašanina, Boška Petrovića i Miodraga Pavlovića, bivaju u ovim tekstovima pre sagovornici u rvanju s velikim temama negoli tema po sebi. Slavko Gordić je rođen 1941. u Dabrici (Stolac, Hercegovina). Piše prozu, kjiževnu kritiku i esejistiku. Knjige proze: Vrhovni silnik, 1975; Drugo lice, 1998; Opit, 2004; Rub, 2010. Knjige eseja, kritika i studija: U vidiku stiha, 1978; Slaganje vremena, 1983; Primarno i nijansa, 1985; Poezija i okružje, 1988; Obrazac i čin – ogledi o romanu, 1995; „Pevač” Boška Petrovića, 1998; Ogledi o Veljku Petroviću, 2000; Glavni posao, 2002; Profili i situacije, 2004; Savremenost i nasleđe, 2006; Razmena darova, 2006; Kritičke razglednice, 2008; Traganja i svedočenja, 2011. Priredio je izabrane pesme Miodraga Pavlovića (1978), Stevana Tontića (1995), Jovana Jovanovića Zmaja (2003), izabrane pripovetke Veljka Petrovića (2000), izabrana dela Veljka Petrovića (2003), pripovedačko-romansijerski segment izabranih dela Milana Kašanina (2003) i tri knjige izabranih dela Ive Andrića (2010–2012). Pojedini esejističko-kritički tekstovi su mu prevođeni na nemački, poljski, mađarski, slovački, slovenački i francuski. Za knjigu Primarno i nijansa dobio je Nagradu Društva književnika Vojvodine za najbolju knjigu godine, za Profile i situacije nagrade „Laza Kostić” i „Đorđe Jovanović”, a za Razmenu darova Nagradu „Sreten Marić”. Dobitnik je Novembarske povelje Novog Sada i Nagrade za životno delo Društva književnika Vojvodine. Bio je dugogodišnji profesor Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, do 2009. godine, i glavni i odgovorni urednik Letopisa Matice srpske (1992–2004). Sada je profesor emeritus Univerziteta u Novom Sadu. Težina 0,7 кг Dimenzije 135 × 225 × 3 cm Godina izdanja 2016 Pismo ćirilica Povez mek Broj stranica 216 ISBN 978-86-6263-116-9 Dimenzije 135x225

Opis O autoru Dodatne informacije Pet radova okupljenih u ovoj knjizi ostavljaju utisak pune koherentnosti i celovitosti, pre svega zasnovanih na jedinstvenoj tematskoj i značenjskoj preokupaciji: topici, uzorima i delatnim modusima idealne vladavine u srpskoj srednjovekovnoj državi, kao i na prikazu nekih od ključnih ličnosti ove epohe. Posebno je zanimljiv rad o monahinji Jefimiji, koji daje iscrpan pregled mišljenja prethodnih istraživača o njenom mogućem autorstvu plaštanice iz manastira Putna i precizno obrazloženu vlastitu argumentaciju po kojoj bi ova teza mogla biti ispravna. Razrešenje zagonetke vezane za ime nepoznate vasilise Evpraksije, autorke nude pretpostavkom da je reč o Jefimijinom velikoshimničkom imenu, a, sem toga, ukazuju na sličnost veza iz Putne s poznatim Jefimijinim radovima. Proširujući vlastita istraživanja od književnoistorijskih, poetičkih, istorijskih prema širem kulturološkom kontekstu srpske srednjovekovne književnosti i objedinjujući raznorodne naučne uvide, autorke su veoma uspešno zašle u domen studija kulture što knjigu čini privlačnom za širok krug čitalaca. Iz recenzije prof. dr Ljiljane Pešikan-Ljuštanović

Opis O autoru Dodatne informacije U zborniku Književno delo Mira Vuksanovića okupljeni su tekstovi prof. dr Jovana Delića, akademika Svetozara Koljevića, akademika Predraga Pipera, akademika Aleksandra Lome, dr Marka Nedića, prof. emeritusa dr Slavka Gordića, prof. dr Lidije Tomić, dr Lidije Delić, Nenada Stanojevića, dr Mića Cvijetića i mr Jelene Pavlović, sa zahvalnicom akademika Mira Vuksanovića. U drugoj knjizi je studija Semoljski refreni prof. dr Dragana Koprivice.

Opis O autoru Dodatne informacije Knjiga o Jakovu nastala je kao rezultat višegodišnjeg proučavanja života i književnog stvaralaštva Jakova Ignjatovića (1822–1889), jednog od najboljih pisaca u srpskoj književnosti 19. veka. Lucidna esejistička promišljanja Radoslava Erakovića proistekla su iz pažljivog iščitavanja proznog i književno-publicističkog opusa darovitog srpskog realiste. Kako bi se mnogobrojna prozna dela Jakova Ignjatovića što više približila novim generacijama čitalaca, u Knjizi o Jakovu posvećena je naročita pažnja (biografskoj) činjenici da nema mnogo srpskih pisaca koji su do te mere podelili sudbinu svojih junaka, poput autora romana Milan Narandžić, Vasa Rešpekt i Večiti mladoženja. Nema nikave sumnje da je Radoslav Eraković dokazao kako su dela slavnog sentandrejskog pripovedača otvorena za savremena tumačenja, u meri koja nam omogućava da našu bogatu književnu tradiciju sagledamo iz potpuno nove čitalačke perspektive.

Opis O autoru Dodatne informacije U knjizi Ka lepoti Jelena Pilipović posmatra slatke reči pesnikinje Sapfe, koje su sa plamenom izmešane (Plutarh iz Heroneje) i tako prati, ili, kako sama kaže, uhodi erotsko rađanje njihove lepote. I dok to čini, istim plamenom zahvaćene su i njene oči i njen duh, pa i njene reči – kao i Sapfine – postaju erotizovane i sijaju i svetle njihovim izvornim sjajem i lepotom. U približavanju (Heraklit) poeziji drevne pesnikinje, Jelena Pilipović ponesena je ovim empedoklovskim načelom: isto se saznaje istim. Ali i ovim: posmatrajući svoj predmet, mišljenje u najvišem, ekstatičkom trenutku posmatra i sebe samo. Kao i pevanje božanstvene (Alkej) Sapfe. Taj pridevak božanstven pripada i onom ko, pišući o Sapfi, može da se vine do njenih nebeskih visina. Jelena Pilipović u tome je uspela, bez sumnje. Nikola Strajnić

Opis O autoru Dodatne informacije „Školske godine 1862/63. bio sam karlovački đak. Vi koji niste bili karlovački đaci, i koje ja s toga iz dubine duše sažaljevam, nemate ni pojma o onom pravom, lepom životu đačkom, punom pojezije i uživanja. Neću ovde da opisujem taj život, jer se to ne može opisati. I Karlovački đak Koste Ruvarca i Đački rastanak Branka Radičevića samo su blede fotografije pravog đačkog života karlovačkog. Pa kad takvi majstori nisu bili u stanju da nam opišu taj život verno i potpuno, onda bi velika drskost od mene bila, kad bih ja to i pokušao.“ Ilija Ognjanović Abukazem

Opis O autoru Dodatne informacije Studija Aleksandre Popin naslovljena je upečatljivom sintagmom Vučje sunce, koja jasno markira poetski kosmos Vaska Pope i približava nas poetici jednog od najvećih srpskih pesnika do danas. Autorka, polazeći od temeljnog poznavanja celine Popinog pesništva, ali i njegove ukupne delatnosti, i poštujući najviše domete prethodnih istraživača, svojim istraživanjem dokazuje da su veliki pesnici trajno otvoreni za nova čitanja i dočitavanja i da je njihova poetika inspirativna i podsticajna i onda kad nam se učini da je o njima već „sve rečeno“. Autorka uspeva da sama, vlastitim doprinosom, dodatno osvetli odnos Popine poetike i dela prema istoriji i mitu, književnosti, alhemiji i slikarstvu. U inventivnim dočitavanjima i novim čitanjima samih osnova Popine poetike leži primarni kvalitet studije Aleksandre Popin. Iz recenzije Ljiljane Pešikan-Ljuštanović

Opis O autoru Dodatne informacije Reči jesu jače od nas. Kada god na to zaboravimo, uvek budemo kažnjeni. Reči vide i to. Reči su žive. Niču, dižu se, listaju i sazrevaju, ćute i galame. Pamćenje im niko ne može omeđiti. Promeću se kroz nas i kroz sebe. Mi postojimo u rečima. Sve se menja, u tehničkom i u tehnološkom razvoju, u pronalascima, kodovima i čipovima, ali će uvek biti u centru ono što je smišljeno i izgovoreno. Uzaludna su ubeđivanja da će se čovek toga odreći. Reč je čoveka povela na vodu. Dok ide za njom, neće biti žedan. M.V.

Opis O autoru Dodatne informacije U svojim neobično kompetentnim komparatističkim analizama, Biljana Dojčinović sve predstavljene autorke i autore posmatra kao integralne pojave modernizma u dijaloškom odnosu. Vešto prepoznaje sličnosti koje su drugi istraživači propustili da primete – po pitanju žanra, strukture, naracije i tematike – između geokulturno međusobno udaljenih književnosti, prevrednujući samim tim doprinos srpskih autorki razvoju modernizma. Iznenađujuća poređenja dela poput Izlet na pučinu Virdžinije Vulf i Nove Jelene Dimitrijević, ili Među zidovima Milice Janković i Dnevnik gospođice Sofi Ding Ling, otkrivaju nam se kao zanimljiva i sveža. Rezultat toga je knjiga koja slama uobičajene sheme mišljenja i pokazuje širok spektar raznorodnosti modernizma kao polisistema. Magdalena Koh

Opis O autoru Dodatne informacije Pred čitaocem je čitava galerija najrazličitijih likova iz mnogih Turgenjevljevih dela, a koji oličavaju bogatstvo i raznovrsnost života ruskog naroda. Društveno-istorijsku situaciju u Rusiji Turgenjev na umetnički način uobličava i ukazuje na neodrživost odnosa u suprotstavljenom surovom muškom svetu. U tom suprotstavljenom svetu plemstvo je vlasnik zemlje, a ne obrađuje je; mužik je obrađuje, a nije njegovo vlasništvo; spahija zapoveda, a ne stvara i ne radi. Karakter muških likova (Ruđin, Lovčevi zapisi, Dim, Novina, Plemićko gnezdo, Uoči novih dana…), Turgenjev je nalazio u stvarnom životu, sa njima je delio svakodnevno iskustvo. U odeljku o ženskim likovima Vuletić zapaža da je sam Turgenjev u svojoj prirodi imao nešto žensko, osećajno, tanano, blago, a upravo mu je to omogućilo da stvori galeriju izuzetno upečatljivih ženskih likova (Uoči novih dana, Novina, Dovoljno, Očevi i deca…). Posebno poglavlje posvećeno je Turgenjevljevom odnosu prema prirodi. U trenucima nemira kada bi razmišljao o smislu života pred činom definitivnog odlaska, o besmislenosti protesta protiv zla, Turgenjev bi ipak mislio da priroda uči čoveka spokojstvu, smirenju i razumnom hodu.

Opis O autoru Dodatne informacije Eseji Mirka Magaraševića imaju nekoliko ciljeva: da osvetle onaj deo porodične privatnosti Miloša Crnjanskog sa porodicom Magarašević, koji je do sada bio sasvim nepoznat; da otkriju koliko je Crnjanski osećao i voleo Beograd kog više nema; da prošire dosadašnje uvide u poeme „Stražilovo“, „Lament nad Beogradom“, i utvrde odnos Isidore Sekulić prema putopisu Ljubav u Toskani, kao i stav Pavlovićeve Antologije (1964) prema poetici Crnjanskog. Autor tumači izvorno dokumentaran i visok književni značaj Embahada (I–III), dok esej „Crnjanski, danas“ ukazuje, pre svega, na onaj pozitivan, noviji, otkrivalački odnos naše teorijske i analitičke kritike prema delu Miloša Crnjanskog. Ovim multipolarnim pristupom Mirko Magarašević sa bezbroj biografskih detalja, uvodi čitaoce u prepoznavanje Crnjanskog u svome vremenu, pomaže da se on kao ličnost i pisac, danas, bolje primi i razume. Gorana Raičević

Opis O autoru Dodatne informacije Ogledi i dnevnički zapisi Slavka Gordića imaju za svoj predmet savremenu srpsku književnost i naš književni život, kao i njihovo šire kulturno, nacionalno- istorijsko i civilizacijsko okružje. U prvom delu knjige rasvetljena su neka opštija obeležja naše novije poezije i proze, uočena u individualnim i grupnim opredeljenjima i ostvarenjima nekoliko desetina autora različite naraštajne pripadnosti i poetičko-tematske usmerenosti. Uz ove grupne portrete, u prvoj deonici knjige nalazimo i tri markantno ocrtana profila izrazitih intelektualno-kreativnih individualnosti (Sv. Velmar Janković, P. Palavestra, V. Čojanović). Drugi deo knjige čini dvadeset subjektivnije into- niranih zapisa, s povodima iz tekućeg kulturnog i opšteg života. Smisao krize – i krizu smisla – prepoznajemo kao motivacijsko i tragalačko ishodište ovih kratkih eseja. Njihovi junaci su Njegoš i Lalić, na putu kroz istorijska i književna (ne)vremena, poneki glasoviti svedok i akter rata i komunističke revolucije i, u najvećem broju, pesnici našeg doba, od S. Rakitića, Lj. Simovića i T. Kragujević do D. Aleksića i T. Marinkovića. U nekoliko navrata, mahom u komparativnom ključu i kontekstu, autorovu pažnju privlače i moderni strani pisci, poput Š. Hinija, P. Ostera, O. Pamuka i A. Kozlove. Neposredan, žustar i neretko polemičan, Gordićev pristup raznorodnim temama najčešće, međutim, uključuje i analitičko-interpretativnu skrupuloznost i metodičnost. Upravo u toj sprezi zanosa i discipline kao da razaznajemo ključno razlikovno obeležje ove esejistike.

Opis O autoru Dodatne informacije Komparativna književnost je rođena na Sorboni 1829. godine iz predavanja A. F. Vilmena. Srpska komparativistika je imala svoje početke u predavanjima Matije Bana o „prispodobljenoj književnosti“ 1852. godine na beogradskom Liceju. Puni procvat doživela je srpska komparativistika u XX veku. U knjizi Komparativni kvartet autor u četiri ogleda predstavlja četvoricu najuglednijih srpskih komparatista: M. Ibrovca, D. Živkovića, Z. Konstantinovića i D. Nedeljkovića, koji su podigli srpsku i jugoslovensku nauku do evropskih i svetskih visina.

Opis O autoru Dodatne informacije Studija Hijazam i hipostaza predstavlja u pet tematskih grupa nekoliko domaćih i nemačkih pisaca i njihovih odabranih dela, Slobodana Šnajdera i Getea, Encensbergera i Popu, Vagnera i P. Miloševića, Kelera i Andrića, T. Mana i Andrića, Šopenhauera i L. Kostića, dok je završnica posvećena Nolitovoj biblioteci Orfej i Helderlinu i Novalisu. Studija se otvara faustovskom temom počev od „knjige za narod“ iz 16. veka pa sve do Doktora Faustusa i Hrvatskog Fausta, a sa druge strane mitska simbolika vuka biva osvetljena u Vučjoj soli, Prstenu Nibelunga, Aski i vuku, Vujičić blues-u. Zatim slede interpretacije „zavičajnih“ dela, Miloševićevog romana Mi že Sentandrejci, Ćopićevih priča i Soviljevih slika o Grmeču, pa Andrićeve višegradske pripovetke Anikina vremena uporedo sa Kelerovom novelom o ciriškom minezengeru Hadlaubu. U središnjem triptihu analiziraju se Manov mitski roman Josif i njegova braća i Andrićeva priča Prokleta avlija. U četvrtom delu studije reč je o osnovnom načelu u Šopenhauerovom spisu Svet kao volja i predstava i o načelu ukrštaja, ili hijazme, u teorijskim radovima Laze Kostića, što je svoje praktično ostvarenje našlo u istoimenoj stilskoj figuri koju je srpski poeta usadio u poslednju strofu pesme Santa Maria della Salute. Drugi pojam iz naslova knjige, hipostaza, osvetljen je na samom kraju kroz Novalisove distihe u formi heksametra, koji istovremeno spadaju i u njegovu liriku i u njegove teorijske fragmente. Rada Stanarević, germanista, završila je osnovne studije na Filozofskom fakultetu u Sarajevu i kao asistent za nemačku književnost tu bila angažovana do 1992. godine. Magistrirala je 1981. u Zagrebu, a doktorsku tezu odbranila 1993. na Filološkom fakultetu u Beogradu, gde je ujedno nastavila univerzitetsku karijeru. Pored Beograda predavala je i(li) još uvek predaje književnost na germanističkim katedrama u Banjaluci, Kragujevcu i Istočnom Sarajevu. Objavila je preko četrdeset naučnih radova o nemačkoj književnosti. Za razliku od svojih prethodnih knjiga: Montaža, avangarda, književnost (Narodna knjiga, Beograd 1998) i Deutsche Literatur II (Filološki fakultet Beograd, 2007), čije je težište uglavnom nemačka književnost, prof. dr Rada Stanarević u ovoj novoj knjizi objavljuje tekstove komparativnog karaktera, uporedno i ukršteno analizirajući djela naših i nemačkih stvaralaca epohe romantizma, realizma, moderne – sve do najnovijih dana. Težina 0,7 кг Dimenzije 135 × 225 × 3 cm Godina izdanja 2014 Pismo ćirilica Povez mek Broj stranica 180 ISBN 978-86-6263-065-0 Dimenzije 135x225

Opis O autoru Dodatne informacije Međunarodna naučna konferencija o književnom delu Lasla Vegela održana je 24. i 25. maja 2018. godine u Novom Sadu na Filozofskom fakultetu u organizaciji izdavačke kuće Akademska knjiga. Konferencija je otvorena esejom Đerđa Konrada „Pitaj, čitaj Lasla Vegela, nećeš se pokajati” koji je napisao za taj događaj, ali samoj konferenciji nije mogao prisustvovati. Na konferenciji su učestvovali: Vladislava Gordić Petković, Šandor Radnoti, Vladimir Arsenić, Erika Bence, Marko Špadijer, Mića Vujičić, Đorđe Krajišnik, Mile Stojić, Gordana Draganić Nonin, Aleksandra Bosnić Đurić, Slobodan Šnajder, Teofil Pančić, Đerđ Serbhorvat. Radove koje su učesnici izložili na konferenciji donosimo u zborniku Drugost Lasla Vegela.

Opis O autoru Dodatne informacije Ovo monografsko delo predstavlja dosada najobuhvatniji pokušaj sagledavanja veze između prevodilačke i pesničke poetike Ivana V. Lalića. To potvrđuje da je autor kao prevodilac bio najpre čitač i tumač, a zatim i antologičar dela koje je prevodio, i u skladu sa tim, nekada i uz teškoće i prepreke, oblikovao svoju imanentnu poetiku, jer je upravo pesničko razumevanje originala uticalo na uvođenje različitih strategija prilikom pristupa stranome tekstu, preispitujući time i granice tuđeg i svog pevanja. Posebno treba istaći izuzetnu akribičnost Sonje Veselinović i njenu analitičku sposobnost uočavanja semantičkih nijansi kako između različitih prevoda pojedinih autora, tako i u samim Lalićevim pesmama, koje je gotovo nemoguće razumeti ukoliko se ne porede sa njegovim prevodima. Takođe, njegova osnovna (auto)poetička uverenja umnogome su određivala i pravac pristupa prevodima u pojedinim fazama, što Veselinovićeva izvanredno uspešno i ubedljivo demonstrira na brojnim primerima u ovoj studiji. Iz recenzije Bojane Stojanović Pantović Sonja Veselinović rođena je 1981. godine u Novom Sadu. Diplomirala je, magistrirala i doktorirala na Odseku za komparativnu književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Na istom odseku radi od 2009. godine, a od 2016. godine u zvanju je docenta i angažovana je na predmetima iz oblasti svetske i srpske književnosti 19. i 20. veka, poetike, teorije prevođenja. Učestvovala je na brojnim naučnim skupovima, naučne radove i kritike objavljuje u zbornicima i periodici od 2005. godine. Objavila je studiju Prevodilačka poetika Ivana V. Lalića (Akademska knjiga, Novi Sad, 2012), autorka je niza odrednica u Preglednom rečniku komparatističke terminologije u književnosti i kulturi (Akademska knjiga, Novi Sad, 2011) i priredila je knjigu Ivan V. Lalić (Izdavački centar Matice srpske, 2015) u okviru edicije Deset vekova srpske književnosti. Piše lirsku prozu i poeziju, objavila je knjige Poema preko (Dom omladine, Zaječar, 2008) i Кrosfejd (Кulturni centar Novog Sada, 2013), za koju je dobila stipendiju „Borislav Pekić“ za nacrt romana (2009) i nagradu „Isidora Sekulić“ (2014). Prevela je knjigu Susret Milana Кundere (Arhipelag, Beograd, 2009) sa francuskog jezika. Član je redakcije časopisa Polja od 2007. godine. Težina 0,4 кг Dimenzije 110 × 175 × 3 cm Godina izdanja 2012 Pismo ćirilica Povez mek Broj stranica 302 ISBN 978-86-6263-001-8 Dimenzije 110x175

Opis O autoru Dodatne informacije Umesto teorije književnosti potreban nam je razborit govor o književnosti, sakralan i euharistički, govor koji dok tumači jedno književno delo čuva njegov transcendentalni karakter, ne posežući za praznom ekonomijom formulâ i ograničavajućim matricama sistema. Potrebno nam je sakralno razumevanje književnosti koje podrazumeva – na izgled tautološki – da je književnost književnost, te da nema pneumatičke razlike između tvorca književnog dela i njegove reči i Tvorca reči i stvari. Svaki čitalac je jednak tvorcu dela pred svakim književnim delom. Teorijski sistemi razvijeni u doba scijentizma u humanističkim disciplinama sredinom 20. veka pokazuju se uglavnom kao prazan hod u životu svake discipline. Oni ne raspolažu mogućnošću da predmet svoje pažnje unutar svoga govora o njemu – u ovom slučaju samu književnost – transcendiraju. U tome leži crux književnoteorijske samolaži i uobraženosti. Ona pripada, u pogledu činjenice ko je sprovodi, filosofskim žurnalistima, novim retoričarima strukturalizma i poststrukturalizma, pastišnim scenaristima izučavanja književnosti na Univerzitetu, praktičarima mističnog sekundarnog diskursa, konsekvantnim nihilistima izvornog humaniteta. Knjiga Protiv književne teorije upravo govori o njima i o tome.

Opis O autoru Dodatne informacije U istoriji srednjovekovne grčke književnosti žene pisci predstavljaju retke izuzetke. Stoga nije neobično što su ličnost i delo Kasije, monahinje iz XI veka, izazivali tako snažan utisak na potonja pokoljenja da se oko nje, baš kao i oko pesnikinje Sapfo nekih petnaest vekova ranije, ispleo veo legende. Da svoje istaknuto mesto među vizantijskim pesnicima nije stekle nezasluženo, svedoči činjenica da je njena poezija još uvek u liturgijskoj upotrebi u pravoslavnoj crkvi. U savremeno doba, ponovo probuđeno interesovanje za Kasiju poklapa se sa počecima vizantijske filologije kao nauke. Već joj je začetnik ove naučne discipline, legendarni minhenski profesor Karl Krumbaher, krajem XIX veka posvetio obimnu studiju, a od tada je njeno mesto analizirano u desetinama naučnih radova i monografija. U našoj nauci Kasija je dobila svog idealnog tumača u ličnosti mr Koste Simića, koji je, opremljen mnogostranom i filološkom erudicijom, njenu poeziju osvetlio iz više uglova. Neizbežna suvoparnost jezičkog izraza naučne studije ublažena je nadarenim i nadahnutim, ali istovremeno filološki pedantnim i akribičnim, prevodom celokupnog autentičnog Kasijinog opusa. Svaki kanon ili stihira propraćeni su obimom i učenim komentarom, zasnovanim na dobrom poznavanju kako izvora, tako i sekundarne literature. Već sam njihov spisak predstavlja dragocenu informaciju za svakog budućeg ispitivača i komentatora Kasijinog pesničkog dela. Značajan originalni naučni doprinos predstavlja autorova analiza staroslovenskih prevoda Kasijine poezije, brižljivo i minuciozno izvedena.

Opis O autoru Dodatne informacije Pozivajući se na uvide u savremene teorije žanrova i naratologije, Kristina Stevanović raspravlja o književnom žanru kao dinamičnom entitetu, koji se mora proučavati kako u sinhronoj, tako i u dijahronoj ravni. Upravo u eposi srpskog modernizma i avangarde dolazi do potpune destabilizacije odnosno raslojavanja postojećih međužanrovskih odnosa, istina različitog intenziteta, što se odnosi i na kratku prozu Rastka Petrovića. Stoga autorka svoju metodološku poziciju zasniva na analizovanju žanrovskih svojstava onih autora i autorki (Sekulić, Vinaver, Crnjanski, Krakov, Vasić, Marković, Nastasijević) čija se kratka proza artikulisala u dosluhu sa aktuelnim evropskim tendencijama. Autorka otvara i jedno novo i neistraženo područje Rastkove poetike čitajući njegovu kratku prozu iz perspektive ženskog pisma, odnosno rodne perspektive. Konstrukcija muškosti/ženskosti, odnosno pola/roda u prozi Rastka Petrovića pokazuje se kao jedna dinamična, nestabilna i fluidna kategorija, što ukazuje i na težnju ka ukidanju binarne strukture plodnosti i transrodno oblikovanje teksta. (Iz recenzije Bojane Stojanović Pantović)

Opis O autoru Dodatne informacije Saznaj više Sama autorka, u uvodnoj napomeni, osam studija koje sačinjavaju knjigu Mužastvene žene srpskog srednjeg veka označava kao nastavak istraživanja iz kojih je već nastala njena knjiga Knjigoljubive žene srpskog srednjeg veka (Akademska knjiga, Novi Sad, 2007). U studijama koje sačinjavaju njenu novu knjigu, Svetlana Tomin se ponovo bavi rodnom perspektivom srpske (pa i balkanske) srednjovekovne književnosti i kulture, što njena istraživanja, u celini uzev, čini originalnim doprinosom srpskoj medievalistici i privlačnim štivom za širok krug čitalaca. Nova knjiga Svetlane Tomin, pritom, produbljuje i tematski razvija sagledavanje političke i kulturne uloge u istoriji zapamćenih žena – plemkinja, ktitorki, svetica, književnica i čitateljki. Istovremeno, u knjigu ulaze i značajna razmatranja toposa srpske srednjovekovne književnosti, poput onog kojim je, unekoliko ironično, naslovljena knjiga; analiza književnih likova koji osvetljavaju negativne i (znatno ređe) pozitivne stereotipe i predrasude o ženama i ženskoj prirodi i u kojima se često ogleda načelna mizoginija srednjovekovne kulture; te vrlo podsticajna razmatranja materika i zbornika čiji su naručioci žene. (Iz recenzije Ljiljane Pešikan Ljuštanović) Svetlana Tomin (1964) predaje Srednjovekovnu književnost na Odseku za srpsku književnost Filozofskog fakulteta u Novom Sadu. Na istom Odseku diplomirala je 1987. godine, doktorirala 2002. temom Vladika Maksim Branković u istoriji i književnosti. Objavila je desetak studija iz srpske srednjevekovne književnosti. Priredila je sledeće knjige: Stara srpska književnost, Sremski Karlovci-Novi Sad 2001; Đorđe Sp. Radojičić, Kulturno blago (Da li znate?), Platoneum, Novi Sad 2006; Đorđe Sp. Radojičić, Istorijske rasprave, Dnevnik, Novi Sad 2007. Težina 0,3 кг Dimenzije 110 × 175 × 3 cm Godina izdanja 2011 Pismo ćirilica Povez mek Broj stranica 260 ISBN 978-86-86611-92-5 Dimenzije 110x175 Jelka Ređep, ,,O mužastvenim ženama u srednjem veku", Letopis Matice srpske, str. 1252–1256, decembar 2011.