Hofman (1776-1822) je jedan od najznačajnijih nemačkih romantičarskih pripovedača, koji je uticao na brojne kasnije pisce fantastike i čudesnog. Književnim radom je počeo da se bavi relativno kasno, u svojoj trideset osmoj godini. Izuzetno nadaren i senzibilan umetnik, u svoj pripovedački stil utkao je svoje shvatanje estetskog impulsa koji muzika izaziva u duhu istančanog slušaoca. Njegove pripovetke nose pečat romantizma: fantazija, imaginacija, nesputanost, dvojništvo – osnovne su odlike njegovih dela. Društvena invektiva i jetka ironija odzvanjaju na svakoj stranici njegovih priča. Kao sanjar, mitolog i apologet umetnosti, Hofman stoji rame uz rame sa ostalim značajnim imenima nemačkog romantizma kao što su Ludvig Tik, Žan Paul, Šamiso i Fuke. Među Hofmanovim obožavaocima, na koje je on uticao, nalazili su se: Edgar Alan Po, Bodler, Balzak, Gogolj, Dostojevski, Stivenson, Kafka, Puškin, Bajron, Skot, Dikens…. Sam Dostojevski kaže o Hofmanu: Personifikuje sile prirode, uvodi u svoje priče čarobnjake, duhove, čak i ponekad traži svoj nadzemaljski ideal u nekakvom neobičnom svetu, smatrajući ga višim, kao i da sam neprestano veruje u postojanje tog čudesnog sveta.